aile

• destekleri ile kösteklerini bir tartıya koysan, kösteklerinin kesinlikle ağır basacağı insanlar topluluğu.
  hayatınıza kattıkları bir tek şey, ruhunuzdan on tane götürür; fakat çoğu insan buna göz yumar ve ailesini kayıtsız şartsız sevmeye devam eder.
  
  kimileri için aralarında kan bağı olması bile yeterlidir. aileniz komple şerefsiz olabilir mesela, ama bir kan bağı var, o zaman sevilmez mi onlar ya?! (bkz: benim kocam karım oğlum kızım yapmaz)
  
  bir de üstelik size bakıp, sizi büyütmüşler, inanılmaz! sanki olması gereken zaten bu değilmiş, bu ekstra bir özveriymiş gibi. ulan zaten o çocuk bilerek yapıldıysa bunlar yapman gereken şeyler, kimse zaten bilerek ve isteyerek dünyaya getirdiği çocuğu sokağa atmıyor (kocasının tecavüzüyle sürekli hamile kalan ve doğum kontrolüne erişimi olmayan kadınları ve benzer hikayelerin kahramanlarını tenzih ederim).
  
  böyle de garip bir kurumdur aile. insanın vicdanında bir yük; sürekli bir şeyler için minnet etme baskısı. bir de bunun abi-abla-kardeş kısmı var ki, o kısım yazmakla bitmez. senden tamamen farklı, normalde sınıf arkadaşın olsa pek muhabbet etmeyeceğin, iş arkadaşın olsa sabahları selam verip geçeceğin kadar yakınlık kuracağın birisiyle kanka olmak zorunda olma durumu. bak bunda özveri faktörü de yok, şansa aynı rahme düşmüşsünüz, o kadar.
  
  bunlardan gına gelince kendiniz de aile kurmak istemezsiniz haliyle.
  
  unutmayın ki siz kaç yaşında olursanız olun, beyni olan bir birey değil, onların malısınız. sizi dünyaya getirirler, bakarlar ki hayat tarzınızla, dünya görüşünüzle onlardan biraz farklı bir yetişkin^* olmuşsunuz; işte o zaman sinire keserler. atılıp satılamayacağınız için de duygu sömürüsünün dibine vururlar. bu baskıdan kafayı sıyıran evlat bir sonraki nesli de sağlıklı yetiştiremez ve bu böyle gider. arada bazı çok modern aile taklidi yapanları çıkacaktır, yemeyiniz. onlar da "biz senin hayatına hiç karıştık mı amaağ?" deyip deyip sinsice çemkirerek ömrünüzden ömür alacaktır.