cihangir solcusu

• hiç olumlu bir tabir değildir aslında. daha lafın nereye gideceğini bilmeden, ülkenin bir çok aydınını, gazetecisini ırkçı diye faşist diye tefe koyup lak lak yapan tiplerdir. islamcılarla koyun koyunadırlar. hiç bir yaraya merhem oldukları görülmemiştir. ama sanırsınız ki wall street basmışlar, dünyayı kurtarmışlar.
  medya sektöründe olanları vardır elbette. o modellerdir çoğunlukla bu tanımda hakimiyet kuran. bütün özgürlük anlayışları hükümete göre şekil değiştirir. (bkz: sinan çetin) hasosudur, özüdür. hükümetin yayın organlarının ucundan damlar bunlar. o kadardır solculukları işte. evet damlarlar, yapış yapıştır bir çoğu.
  hükümet eline oyuncak olurlar, medyaya maymun lazımsa maymun olurlar. kritik konularda, kritik zamanlarda ortaya çıkar sanki adamlarmış gibi sözler ederler.
  çok güzel şeyler yazılması gereken güzel insanlar da burada konu olabilirdi. varlar elbet. fakat pisi, iğrenci o kadar çok ve baskın ki, düzgün olan gelmedi aklıma.
  bazıları vardır ki yaşını başını almıştır. çoluğu, çocuğu vardır, hükümet elinde kozları vardır bazısının belki. kim bilir? en kritik dönemlerde çıkarlar ortaya.
  yayın organının ucundan damlarlar ve şovlarını yaparlar. bu günlerde sanki tayyip erdoğan onlar için che guevara dır.
  yakın zamanda dökülürler yine ortalığa, konuşurlar gazetelere, dergilere, yazarlar belki. her organın ucundan damlarlar yine, yapış yapış
  nelere alet olduklarından bir gram utanmazlar yine nasılsa. bu dönem çok ihtiyaç var kendilerine. bir el çırpmaya bakar sahne almaları. o kadardır işte özgürlükleri ve solculukları.
  
  edit: çok karamsar ve tiksinmiş bir vaziyette yazmışım. itiraf ediyorum bunun en büyük nedeni o yetmez ama evet mevzusuydu. daha sonra cihangir sokaklarında omuz omuza durduğumuz arkadaşlarla bir çok konuyu konuşma fırsatı bulduk akp polisi sayesinde. çok güzel insanlar var. ama halen leşi çok leştir. barikatta savaşanla, barikatta fotograf çektiren halen gayet net ayırt edilebilir.