beethoven piyano konçertosu no. 5

• ilk bolum'de beethoven'in piyanodan cikarttigi cilali ses karakterine henuz baska bir muzik eserinde rastlayamadigimi not dusmek isterim. piyano, piyano gibi degil de baska bir sey gibi tinlar. ne oldugunu hala bulamadim. bunun genellikle bahsi edilen mi bemol major ton ve sundugu kahramanlik hissinden kaynaklandigini sanmiyorum. daha cok, tekrar edilen pattern'ler ve sonuna kadar kullanilan piyano sonoritesi ile alakali gibi. zaten solistin muzige katkisi tema gelistirmek, kadans atmak veya orkestraya karsi cikmak gibi standart solist gorevlerinden ziyade, o garip tinisini orkestranin uzerine yaymak seklinde.
  
  bunun disinda 'derinlik' olarak 3. ve 4. koncertolarin bariz altinda. son iki bolumu ozensiz yazilmis. ilk allegro'su ve piyanonun esere gectigi parlak cilasi olmasa erken donem koncertolari ile bir tutulacagini sandim, hep ona inandim.