12 mart 1997 galatasaray fenerbahçe maçı

• maçtaydım. girene kadar ciddi ciddi ölüm tehlikesi geçirdim. hiç unutamadım bu maçı ben. hem maç öncesiyle hem maç sonucuyla.
  
  ankara'da oynanan bir cumhurbaşkanlığı kupası maçıydı. hava epey soğuktu. üşüyorduk. heyecanın da katkısı vardı tabii bu üşümeye. ankara'da bir fenerbahçe - galatasaray derbisi izleyecek olma şansını elde etmiş bir öğrenci olmanın heyecanı. bilet fiyatları burslarla geçinen bir öğrenci olan benim için bile ucuzdu. maraton tribününden bilet aldım. sahayı tam ortadan izleyeceğimin hesaplarını yapıyordum.
  
  saatler önce 19 mayıs stadı'nın önünde oldum. kapılar açılmamıştı ama çok kalabalıktı. sıraya girdim. ancak sıra saçma bir şekilde uzunlamasına değil enlemesine ilerlemeye başladı. kaynak yapan yapana! aman allahım maça giremeyecek kadar geriye düştüm elimdeki biletle. artık sıra olması gereken yerde insan yığını vardı ve içeri girmek imkânsızdı.
  
  derken polis geldi. sevindik sıraya çeki düzen verecek diye ama bir de ne görelim. atlı polisler geldi ve birden bire o kalabalığın arasına daldılar. atların altında kalmamak için kaçamıyordun bile. kalabalık seni nereye götürüyorsa sen de oraya gidiyorsun, ayakların yere değmiyor ki resmen havadasın.
  
  canımızı zor kurtardık diye sevinirken sıraya tekrar girme telaşı. yine aynı durumun oluşması. bu sefer köpekli polislerin belirmesi ve ağzında ağızlık olan köpeklerin üzerimize salınması. yine aynı şekilde can telaşı. pantolonu parçalananlar, ezilenler. off off.
  
  olaylar yatıştı sıra aynı. bu sırada bir polis minibüsü kalabalığın içerisinden ağır ağır geçmeye çalışıyordu. arkası dönük bir arkadaş arkasından kendisine temas edenin polis minibüsü olduğunu fark etmeden önce "napıyosun sen yaa?" diye bir kabadayı havasıyla arkasındakine kızmaya hazırlanırken arkasına döndüğünde bir baktı ki polis minibüsü.
  
  minibüs zınk diye durdu ve içeriden bir polis inip "sen ne diyorsun lan?" deyip "alın bunu alın alın" sesleriyle elemanı minibüse alıp götürdüler.
  
  maça gelince doğrusu pek bir şey hatırlayamıyorum. maça girebilmiş olmam bile bir büyük bir başarıydı. hakan şükür 3 gol atıp maçı galatasaray'ın 3-0 kazanmasını sağladı ve ben maçı izleyebildim ama o gün polisten nefret etmeye başladığım gün olarak kendi kişisel tarihime geçmiş bir gün oldu.