körler

• erdogan alkan siiri,
  
  körler
  suyun yüzüne yazdı ozanlar:
  “göl kilitli. gelme. ölüleri gömüyorum
  kapı dibine. su yükselme. ölüleri gömüyorum
  derine. gece, gülme. karanlığı sağdım dişlerine,
  akar. umut, gelme zamansız. ölülerimiz kalkar.”
  
  ozanların
  hiyeroglif ve çivi yazısından sonra
  su yazısını da öğrendikleri duyuldu.
  
  buyurdular: “sözcükler silinmeli!”
  
  geldiler.
  gölün üstünde büyük sonsuz bir ışık vardı.
  
  eğildiler
  gözleri suda kaldı.
  
  o günden beri kör onlar. gözleri kuyular gibi karanlık.
  uzatıp kollarını ve pusatlarını öne, düşe kalka koşuyorlar
  ateş ederek ve hep vuruyorlar birbirlerini.
  
  (bkz: umut gelme zamansız)