2 entry daha
  • insana ait güzel davranışlar! evet insanca olan ne varsa eskide kaldı. kırılma noktası nedir, nerde kaybettik yolumuzu, ne oldu bilmiyorum. genetik mutasyona mı uğradık, yediklerimiz gibi inorganik maddelere mi dönüştük bilmiyorum ama birbirinden tebessümü, selamı esirgeyen öfkesi burnunda insanlara dönüştük.
    en basitinden bir örnek;
    dün sabah fenerbahçe kulübü faruk ılgaz tesisleri'ne gittim. biraz güneşlenir, deniz görünürde temizse (marmara'da ve özellikle fenerbahçe'de yapılan ölçümlerde ağır metaller tespit edildi, yine de başımı suya daldırmadan, çıkınca hemen duş alarak giriyorum işte) biraz yüzerim dedim.
    deniz kenarına gittim, benden yaşça çok büyük bir kadın güneşleniyor. beni gördü, gülümsedim, selamımı almadı.
    tek kaşını kaldırıp nereyi seçeceğime bakıyor. onun yakınındaki şezlongu aldım, görevli minder getirince bir de şemsiye istedim. şemsiye istediğimi duyan teyze saçma bir öfkeyle "şemsiye açmayacaksınız di mi?" dedi.
    ben şaşkın "neden açmamam gerekiyor?" dedim. teyze "ben sabah güneşi seviyorum, gölge istemiyorum" dedi.
    "size gölge gelmeyecek, merak etmeyin" dedim. bu arada teyzenin rengi koyu kuzgunî bir kahverengi olmuş!
    ben öyle dedim ama teyze hala anlayamadığım bir öfkeyle inatlaşıyor ve bu defa da "rüzgar da var, uçar şimdi o" diyor bana.
    nerden bilsin (bkz: #34961481) ona böyle bakınız veremiyorum tabi. o yüzden uzatmıyorum.
    allah bana tuhaf bir sabır verdi o an. kadına baktım, gülümsedim.
    "hiç endişe etmeyin, ben buraya oturmaktan vazgeçtim zaten, size iyi günler" deyip daha ileriye gittim.
    ne teşekkür etti, ne gülümsedi, ne de "iyi günler" dedi!
    ben oradan uzaklaşırken öfkesi inanın beni takip ediyordu.
    en relax olunması gereken ortamda durum budur, varın trafiği filan siz düşünün.
    evet eskiden olup da şimdi olmayan şey "insanlık" maalesef.
72 entry daha
hesabın var mı? giriş yap