eşin ölmesi

• "işte bir anda yalnız kaldım; ve korku duydum. dayanılmaz bir şey bu! yaşamım ikiye bölündü. bir yanda bugüne dek yaşadığım her şeyiyle geçmiş, öte yanda da bu yitirilmiş iki kişinin yerini dolduracak kimsesi olmayan bir bilinmezlik. sözün en gerçek anlamıyla hiçbir yaşama nedenim kalmıyordu artık. yeni bağlar kurmak, yeni bir hayat yaratmak mı? bunu düşünmek bile tiksinti veriyordu bana. o zaman ilk defa eşim ve kardeşimin yerini dolduracak kimsem bulunmadığını, dünyada bir tek onları sevdiğimi ve yeni bir aşkın yalnız olamayacağını değil, olmaması gerektiğini hissettim."
  
  dostoyevski