insan

• git gide özünden soyutlanan, hayvansı doğasına yabancılaşmış, normlar, etik, değerler adı altında yeni bir benlik inşaasına maruz kalan canlı türü. toplum mühendislerinin, mühendislerin, siyasetçilerin belki de üzerinde en az durduğu konu insanın kendisiyle olan konumu. dolayısıyla kendisini mevcut hayata oturtmaya çalıştığı ve bunu yaparken de kullandığı araçların göz ardı edilmiş olması. işte bu konuda tamamen bir kontrolsüzlük hakim. ve bu yüzden tek tek bireylerin serbest çağrışım vari ortaya koydukları sunumlar, sistemin bireye birey olduğunu unutturmak için sunduğu yayınlarla birleşiyor ve ortaya sığ, lümpen bir iletişim-kültür alt tabağı çıkıyor. ve o tabak bilakis sistem tarafından kutsanıyor. ardından her insan, teker teker bu kazana atılıyor. yıkanıyor ve boynuna görünmez bir halka, ayaklarına ise bir ağırlık asılıp sokaklarda dolaştırılıyor. nasıl bir canlıdır ki bu, bu derece birbirine yabancılaşmış, bakar ama görmez, görür ama gülmez, tüm duyu organları deforme olmuş, sinir sistemi ilaçlarla çalışan. bu mudur medeniyetin beşiği ? bu mu acaba aydınlıkta görülmeyen karanlıkta parlayan, şükranlarımızı damıttığımız o uzun başaklar.