the life aquatic with steve zissou

• --- spoiler ---
  
  "i wonder if it remembers me"
  
  bu filmde wes anderson sinemasının kendine has görselliğine, absürdite denizlerinde yüzdüren mizahına dair pek çok şey bulabilirsiniz, ama beni anderson filmlerine en çok bağlayan şey hiç alakasız, saçma sapan bir anda o an ile uzaktan yakından alakası yokmuş gibi gelen bir duyguyu o anın içinde bir anda doğuruverip izleyiciye adeta anlamsızca deneyimletmesidir. işte sigur ros'tan staralfur'un girdiği sahne bunun yönetmenin filmografisindeki belki de en güzel örneğidir. intikam duygusunun ateşiyle çıktığı avının sonunda, o kasıtlı amatörlüğüyle yaratıclığı okşayan görüntülerin arasında steve zissou tek bir cümle eder^*:
  
  -i wonder if it remembers me.
  
  siz daha ne olduğunu anlamadan bir anda o yücelik sularının ortasından bir hüzün güneşi yükselir, yüceliğin akacağı, insanda bulacağı karşılık olarak hüznü yaratıverir. henüz daha neye hüzünlendiğinizi fark edemeden kaptırıverirsiniz kendinizi. sonra düşünceler doluşmaya başlar hüznün ışığında. muhteşemdir.
  
  steve, bu büyüleyici yaratık uğruna kaybettiklerini, kaybedilenin geri dönüşünün olmadığını^*, intikamın arayışının onda açtığı yaraları, film boyunca karşılaştığımız sahip olduğu her şeyin unutulan gerçekliğini şu cümle ile anlatır ve film boyunca ilk kez ağlar.
  --- spoiler ---