touch

• şu ana kadar random access memories'ten en az 6 parçayı zamanında "albümdeki en iyi şarkı budur" diye etiketlemişimdir. ama hiçbir zaman bunlar arasında touch yoktu. paul williams'ın sesini itici bulurdum her zaman.
  
  son 3 haftadır falan kulaklığı ne zaman taksam dinlediğim ilk şarkı touch oluyor.
  
  ve sanmıyorum ki hayatımda beni bir şarkı ile bu kadar farklı duygulara sokacak başka bir şarkı daha olsun. aynı şarkıda karamsarlık, mutluluk, aşk, acı ve realitenin kaçınılmazlığını hissettirebiliyor. çok garip geliyor bu kadar farklı duyguları çok kısa aralıklarla hissetmek.
  
  özellikle 4.13'te başlayan "hold on, if love is the answer you are home" kısmı transa bile geçirebiliyor.
  
  fazlasıyla ilginç, fazlasıyla experimental bir şarkı.