tetsuya ishida

• şu çalışması akla el empleo'yu getiren ressam.
  
  kendi yüzünü resmedişine baktıkça insanın içi acıyor. bulunmak durumunda olduğumuz dünyanın eleştirdiğimiz, söylendiğimiz, kaçmak istediğimiz her şeyine karşı biz anlık ifadeler takınıyoruz genelde ve fekat kendisi her bir tabloda aynı acıyı tekrar tekrar yaşamış görünüyor. oysa ki vazgeçmek için koca bir tuval vakti var. böyleli acı çeken bir adam yine iyi dayanmış diyesim geliyor.