the passion of the christ

• oncelikle soyliyelim; sonrasında sanki bir film izlemiş gibi olmuyorsunuz. yani filmin sinema anlamında çok fazla ortaya koydugu bir şey yok sadece bir hristiyanın kendi peygamberininin son yarım gunun anlattıgı bir sunum. acı, huzun ve gerginlik ortamı saglanmakta basarılı açıkçası. ancak sanat yonetmeni biraz daha çalışmalı. mekanlar kıyafetler ve açık alan çekimleri zayıftı.
  filmin anlattıgına baktıgımızda; yahudi degilseniz nefret etmeyeceginiz bir film. hristiyan da yahudi de degilseniz yüreginiz isa'ya ve imran ailesinin bu cektiklerine kayıtsız kalamaz uzulursunuz. dindar bir hristiyansanız uzulup aglayabilir inancınız perçinleyebilirsiniz, bu kadar eziyet kan ve bir annenin oglunu o halde gormesi dinli dinsiz herkesin yüregini burkar diye dusunuyorum.
  peki film hakkında konuşulan ne; tabiiki yahudilerin isa'yı carmıha biz gondermedik tepkisi. film aslında bir inancın kırılma noktasınıda ortaya koydugu için bu denli tepki almış durumda. yahudilerin isa'ya sahip çıkmadıgını soyleyen tek film bu mu yada bu bilgi sadece bu filmdemi var, didikleyin ben-hur'u hatta o kadar eskiye gitmeyin barabbas'ı izleyin. açın okuyun yada. juda ben-hur'a onca eziyeti veren çocukluk arkadası ve yine bir yahudi olan messala degilmi. insanların ve inançların yuzune karsı konuşmak her zaman tepki getirir. mesih oldugunu soyleyen isa'ya inanmayan yahudiler, musa'dan vazgeçmeyip buna sebep olmuşlardır. bir hristiyanda bunu filme aktarmıştır. yahudilerin türlü yollarla ve bir çok filmle yeryüzünde sahip olamadıkları tek şey olan masumiyeti kazanma yolunda bir çomak olmuştur bir film. mel gibson demiştirki sizin pişmiş tavuktan daha çok eziyet görmüş masumiyet timsali piyanistiniz varsa benimde sizin elinizden bunları çekmiş peygamberim var... bu arada mel gibson'un bu filmden sonra degil oskar altın portakal bile alması zora girmiştir o ayrı...