infamous second son

• geçenlerde bitirdim bu oyunu. ama her şeyini. bütün ödülleri aldım playstation üzerindeki ve platinum ödül ile ödüllendirdi beni. bu yüzden bir iki kelime etmek isterim hakkında.
  
  öncelikle, daha önceki infamous oyunlarından nefret etmiştim. çoğunu yarıda bıraktım. belki de elektrik benim favori gücüm değildi, bilmiyorum ama hiç ısınamamıştım infamous serilerine. bu oyunun çıkacağını duyduğumda "hah amk gene oyunsuz kaldım" dedim ki steam'in son yayınladığı bilgilerde oyun alıp oynamayanlardanım aslında, neyse. daha sonra bir iki video izleyip, yorum okuduktan sonra biraz alasım geldi ama hala tereddüt içindeydim. ps4'te yaşadığım oyunsuzluktan dolayı da gözümü karartıp aldım oyunu, iyi ki de almışım.
  
  ilk süper kahraman olarak örümcek adamı tanıdım. dayımın bilgisayarında örümcek adam oyunları oynardım. ataride (nes) ise yine örümcek adam ve batman gibi oyunlar oynadım. daha sonra oyun konsolları geliştikçe oyunlar da gelişti fakat süper kahraman oyunları bir türlü evrilemedi. ps2 döneminde spider-man 2 ile tekrar ısınabilmiştim fakat sonra tekrar uçtu gitti kalite. yeni nesilde x-men origins wolverine oyununu beğenmiştim ve orada kaldı tekrar. ta ki batman oyunları çıkana dek. süper kahraman oyunlarını bir kenara bırakırsak, oynadığım en iyi "fikirlerin bir araya çok iyi şekilde getirildiği" oyundu belki de batman arkham asylum (batman arkham city de). işte sonra yeni nesil geldi ve ilk süper kahraman oyunum infamous oldu.
  
  beni cidden şaşkın halde bırakan karakterin polygon yüksekliğiydi. yüz hatlarından tutun kıyafetlerinin kıvrımı bile atmosfer yaratıyordu benim için. yaratılan dünyanın ışıklandırmaları, kaplamaları ve gerçekçiliği çok iyi. yerinde yani. oyundaki teknik hiç bir özellik "ya bu da ne allasen ya" dedirtmedi bana. mesela the amazing spider-man oyununda gökyüzüne ağ atıp şehirde dolaşmak neyse bu cümleyi bitiremiyeceğim sinirden. neyse ki yeni oyunda düzeltmişler ama ps1'de oynadığım gta 2 oyunu bile daha kalabalık bir şehir sunuyordu bize, neyse. teknik anlamda herşeyiyle düşünülmüş ve başarılmış bir oyun infamous: second son.
  
  hikaye bakımından ise çok derin konuşamam. pek bir olayı yok. çok çılgın senaryo sürprizleri falan beklemeyin. yardım ve intikam konusu işleniyor en basitinden. sadece işlenişi güzel. karakterlerin işlenişi sizi inandırıyor. tomb raider oyununda mesela bu yoktu. ilk insanı öldürdüğünde şoka giriyor gibi oluyordu lara croft ama sonra terminatöre dönüşüyordu. infamous ss'de karakter ile aksiyon yapmaya başlamadan zaten oyunda baş başa kaldığınız bir kaç seçim sizin kişiliğinizi belirliyor gibi. ama sonuçta illa bir serseri havasında takılıyoruz, orası ayrı.
  
  oynanış ise beni kendisine hayran bırakan element. gerçekten çok keskin ve tatmin eden bir kontrol şeması var oyunun. hiç bir hareketi yapmak zor değil bir-iki saatten sonra. kül olup uçmak veya ışıklı şekilde koşmak tek tuşla, çok güzel ve rahat bir şekilde kotarılmış. şimdi bir kaç arkadaş "e diğer oyunlarda da tek tuş spy, saçmaladın" diyebilirler. evet ama o tuşlara bastıktan sonra maalesef ekrandaki karaktere yetişemeyen kamerayı da düzeltmek zorunda kalıyorum. hele hele şu ana kadar çıkmış bütün örümcek adam oyunlarında bu mevcuttur: "the siktiğimin kamerası". bu oyunda işte o yok. her şey rahat bir şekilde işliyor. saldırılar oldukça tatmin edici ve geliştirilebilir. ekranda verilen zararları her enerji artışıyla gözlemleyebiliyoruz. hem ses hem görüntü hem de yapılan işe yansıyor bu gelişmeler.
  
  atmosfer ise beni sanki bir x-men oyunu oynuyormuşum gibi cezbetti. kontrol altına alınmış sokaklar, devriye gezen anti-mutant (anti-conduit) askerler, sizi protesto eden sivil halk örgütleri ve bunların ve sizin aranızda kalmış bir halk. bir x-men oyununun önbölümünü (prequel) oynuyormuş gibi hissettim. sanki oyunun sonunda charles xavier ile tanışacakmışız veya aniden cyclops gelecekmiş gibi düşündüm ve saçma gelmedi. seattle şehrindeki mutant ayaklanmasının lideri gibiyiz oyunda (bir bakıma da öyleyiz).
  
  söylediğim gibi uzun süredir iyi bir süper kahraman oyunu oynamamıştım (batman arkham origins'i iyi bulmadım). infamous second son, infamous serisine olan ön yargımı yok etti ve arşivimde güzel bir yer edindi.