the day after tomorrow

• solonielle ile "hmm, independence day gibiyse komiktir" diyerek gittik, yanilmadik. film boyunca gulmeden, fisildasmadan duramadik. bastan sona ufak tefek gorsel bazda kliseler ile dolu olmasindan ote, genel anlamda hikaye, karakter ve replik bazinda da muthis kliseler barindirmaktaydi. "bak filmin ikinci yarisinda kesin sunlar olacak, olmazsa 40 milyon veriyorum sana" dedim hemen solonielle'e ve param cebimde kaldi, ama bunlarin ne oldugunu soylersem spoiler olur.
  
  gerci spoiler filan olmaz. zira filmin en basinda karakterler birer birer tanitilmaya baslandigi zaman bile birtakim seylerin olacagini, gayet yuksek bir oranla kestirebiliyorsunuz. isin komigi, zaten karakterlerin %20 civari bir kisminin oraya olmeleri icin konulmus olmalari idi hatta.
  
  filmin ortalarina dogru seyirciye bir "kapali yemekhanede ve mutfakta velocilaptorler ile jurassic park heyecani" tadinda yonetmenin bize yasatmaya calistigi "duygu yogunlugu" bolumu de zaten soylemeden edemeyecegim bir kisim. cok detaya yine giremeyecegim, ama izleyenler ne dedigimi anlayacaklardir. sadece o sahnede "oeah!" diyerek yerimden sicramama neden olan bir olay oldu, ama gerisi o kadar tahmin edilir derecedeydi ki, korkmama neredeyse imkan yoktu.
  
  yonetmeninse aslinda asiri liberal bir kimse oldugunu, yaptigi kinayeler ile anlamamak elde degildi. yok "vergilerle ilgili kitaplari yakalim" olayi, yok amerikalilar'in ucuncu dunya ulkeleri'ne muhtac olma durumu, yok diger devletlerin abd'ye olan dis borclarinin silinmesi ve benzeri bircok sey buna dogrudan isaretti.
  
  zaten saniyorum ki solonielle daha bir detaya girecektir ozellikle amerika olayi hakkinda, ve hatta hikayenin genel gidisat olayi hakkinda. ozel efektler haricinde hikaye bakimindan muthis vasat bir filmdi (ama yine de van helsing yerine buna gitmeyi 1000 kat tercih ederim, o hala ayri konu).