işyerindeyken düşünülenler

• sokakta yürüyen insanları izliyorum penceremden... bir garip hüzün kaplıyor sonra içimi... üniversite yıllarım, çocukluk anılarım bir an gözümde canlanıyor. sonra diyorum ki hayat bundan mı ibaret? çalış, para kazan, borç öde evlen... ben böyle bir hayat istemiyorum ki... beyler ve hanımlar; hepimiz kapitalizmin birer çarkıyız, lanet olsun bu düzen, lanat olsun bu hayat (bkz: mustafa erdut)... hadi ayaklanalım artık, yıkalım bu düzeni... adaletsizliğin hüküm süremeyeceği bir dünya inşa edelim... şaka lan şaka öğlen yemeğine ne koysak onu düşünelim... kim bilir belki de düşünmemek en iyi şeydir...