the ladykillers

• fargo veya the man who wasn t there kadar karanlık olmayan, oh brother where are thou kadar neşeli olmayan, bugüne dek neredeyse tüm filmlerinde varolan aldatma ve ironi temasını pek içermeyen, maalesef sadece sevimli diyebileceğimiz bir coen brothers filmi. tabii ki bir çok klasik coen filmi kalite unsurunu barındırıyor ama sanırım filmin -varsa- sorunu mevzuunun sıradanlığı. soygun planı ve işlerin sarpa sarması daha filmin 10. dakikasında kendini gösteriyor. izleyiciye de amerikan insanı ve düşüncesinden kesitler izlemek kalıyor. açıkçası kardeşler için kendimce geliştirdiğim "bir vasat filmin ardından çok iyi bir iş çıkarıyorlar" fikri biraz çuvalladı. herşeye rağmen izlemeye değer. ama yarın öbür güne kalır ve hatırlanır mı bilmem.