empati yoksunluğu

• insani doğrudan kötü biri yapmaz.
  çocuk yapar. bu çocuğu büyütmek isteyip istememek de sizin kararınız olur.
  
  çünkü hayatında hiçbir şey için uğraşması gerekmemiş ve bu gerekmeme halinin bile farkında olmayan biri olur bu. gerçekliğin çölüne hiç uğramamış, orayı ancak parmakla gösterildiğinde uzaktan görmüş, ama susuzluğunu tatmamış biridir.
  
  işin ilginci, uzaktan gördüğü o çölün kumlarından biri olduğundan ise son derece emindir.
  
  ve rüzgarın kendisini o çölün ötesine taşıdığından da öyle emindir ki, kumları kendinden aşağıda görecek bir cüret dahi gösterebilir. ama bunu cüretkar olmak adına yapmamaktadır, çünkü aslında ne yaptığının dahi farkında değildir.
  
  bu emin olma hali empatisizlikten, empatisizlik de insansızlıktan kaynaklanır. "böyle de bir şey varmış..." demeden, yani nasıl olduğunu merak edeceği bir "böylenin" varlığıyla yüzleşmeden, nasıl silkinir insan?
  
  insansız oldukça da empatisiz, empatisiz oldukça da insansız kalırsınız. ve dünyadaki bütün çözümlerin ilk adımı, sorunu kabul etmektir.
  
  ama çok üzülmeyin, zaten ilk yoğurdu kimin yaptığı da belli değil ama yemeye devam ediyoruz.
  
  (laktoza duyarlı olanlar hariç.)