theo'ya mektuplar

• vincent van gogh theo'ya yazdığı mektupların birinde söyle der. ki bu paragraf icime isledi benim.
  
  "gecmisi düşündugumde-hemen hemen yenilmez zorluklarla dolu olan gelecegi dusundugumde, sevmedigim ve kaytarmak istedigim, ya da tabiatimin kotu yaninin kaytarmak istedigi onca guc çalışmayı düşündugumde; bana donuk, hep bana bakan gozleri düşündugumde - basaramazsam suçun nerede, kimde oldugunu bilecekler, bana ufak tefek serzenislerde bulunmayacaklar, ama dogru ve erdemli olan - saf altindan olan- her konuda denenmis ve eğitilmis olduklarindan, yalnizca yuzlerindeki anlam neler diyecek bana: sana yardimci olduk, sana isik verdik - elimizden gelen her seyi yaptik senin icin, gercekten durust bir caba gosterdin mi? hakettigimiz karsilik nerede? tum ugrasmalarimizin meyvasi nedir? anliyorsun ya! butun bunlari ve benzeri bir suru seyi - hepsini siralamak olanaksiz- dusundukce, tum guclukleri, biz yaşlandıkça azalmayip cogalan dertleri, acilari, dus kirikliklarini dusunup basarisiz olmak, rezil olmak korkularina kapildikca, ben de ben de ozluyorum senin ozledigini. keske her seyden uzak olsaydım, diyorum."