bir varmış bir yokmuş

• "sanat filminden anlamayan sıradan insan" olarak izlediğim filmdir. düşünüyorum düşünüyorum klişe bir şey bulamıyorum. çok az türk filmi izledim, buna da hem melisa sözen'i hem de mert fırat'ı çok beğendiğim için gittim. iyi ki de gitmişim.
  
  elbette bazı eleştirilerim var ama şu an kafamda nilüfer, güzel duygularla bunu yazıyorsam çok da önemli değil.
  
  --- spoiler ---
  
  filmin oldukça gerçekçi oluşu pek rastlanmayan bir şey sanırım. alışmış insanımız destansı hikayelere. her gün ettiğimiz kavgaları, attığımız tripleri, yaşadığımız kıskançlıkları, umutsuzlukları, çaresizlikleri, gidemeyişleri görünce memnun olmuyorlar.
  
  diyalogların sadece kavgalarda oluşu eksiklik hissettirdi. mutlu anlarında hep görüntüler, şarkılar. tamam before midnight gibi sadece diyalogdan oluşsun demiyorum, bizimkiler ona da gelmez ama hiç değilse üç beş muhabbetleri olsaydı. "annem bana babamı bıraktı" dedi onu konuşsalardı mesela, bir paylaşımları olsaydı gördüğümüz.
  
  çocuğun derdinin ne olduğunu tahmin ettik evet ama o da biraz havada kaldı sanki. onu da biraz detaylandırarak daha etkili bir şekilde aktarabilirlerdi izleyiciye. duygularını geçiş sahnelerinde anlattılar biraz ama yetmedi.
  
  unutuş nehri hikayesi çok güzeldi.
  
  evin içinde havuz sahnesi efsane, ben de yapacağım.
  
  tek saçma bulduğum şey adamın sahneden inip on saat geri gitmemesiydi.
  
  kızın sarhoş olması ve adamın onu yıkaması oldukça duygusaldı.
  
  kızın gitarlı trip sahnesi de çok komikti.
  
  "öf kadın tribi" modunda olan erkekler, kadın hissediyor diyoruz anlayamıyorsunuz. güzel bir ilişkinin içindeyken durduk yerde kimse size "beni seviyor musun" diye sormuyor. bu soruya "saçmalama" demek yerine "seviyorum ulan"^* demeniz çok daha yapıcı olacaktır. teşekkürler.
  
  --- spoiler ---
  
  neyse sahne sahne yazmayayım, çok beğendim genel olarak.
  
  melisa sözen'i hüzünlü bakışlarından dolayı çok severdim, yine bakışları damgasını vurdu. canım benim.
  
  hem kahkaha attım hem ağladım. oyuncular iyiyse^*, güzel duygulardan başka bir şey beklemiyorum filmlerden.
  
  klişeyse hayatımız klişe. bunları görmekten rahatsız olmak niye?