1923 yılında manisa'da çekilmiş fotoğraf

• fotografta olan insanlarla, bugün hayatta olan torunlarının arasında ne gibi bir zihniyet değişimi vardır diye düşündüren fotograftır.
  sağlam bir dayanağım şahsen yok ama bir sezi olarak ben çok bir fark olduğunu düşünmüyorum. cumhuriyet belki tam da bu sebeble başarısız bir proje.
  sırf laisizme alerjilerinden ötürü cumhuriyete söz söyleyenleri bir kenara koyun.onlar havlamaya devam etsin.
  
  cumhuriyet, kendi mevcudiyetini, bugün kuvaiye milliye ruhu denilen o direngen hale borçlu. bir coğrafyanın insanları, binbir imkansızlıkla, güya medeniyetin mucidi ülkelere karşı bir ölüm kalım savaşı veriyorlar.
  direnişe öncülük eden kadrolar, nicelik ya da nitelik babında bir güçleri olduğu için değil, fakat, direnişe öncülük etmenin kazandırdığı özgüven, ve siyasal etki alanı sayesinde ( bu durumu da kendi adıma küçümsüyor falan değilim) cumhuriyeti kuruyorlar.
  
  genç cumhuriyet, bir harabeye dönmüş bir coğrafyada bir ulus devlet yaratma hayali olarak doğuyor. sev, sevme.
  
  bugün, neredeyse 100 yıl sonra, dönüp baktığında, cumhuriyetin çökmüş bir proje olduğunu söylemek hiç zor değil. bu fotograf özelinde (başka ayakları elbet var ama fotograftan çıktık oradan devam edelim) konuşursak, cumhuriyet, bu fotografın gösterdiğinden, hissettirdiğinden bir adım öne taşımamış seni,beni,hiçbirimizi.