paris katliamında eşi ölen adamın ışid'e mektubu

• bu adamla, burada bu adamı hayvanca eleştiren ortadoğu şoparları arasındaki eğitim düzey farkı, adamın kalemindeki edebiliği ile bile tek başına görülüyor. biz ortaokulda siktiriboktan kompozisyon dersleri alırken bu adamlar eğitim sisteminde senelerce süren disertation dersleri alıyor. adamların yazı dillerindeki zenginlik öyle çok ki mezun olup dille alakalı işlere girenler bile özel disertation derslerine ihtiyaç duyuyor. çünkü adamlar diyor ki bir insan önce kendini ifade edebilecek gerekli donanıma sahip olmalı. dilini geliştirmeli. buna odaklanmış çok katı ama meyvesini harika bir şekilde veren bir eğitim sistemi var adamlarda. sırf bu noktadan ele aldığımızda şu mektubun dili, üslubu, duyguyu vermedeki başarısı bile şu adama salyalarını akıtan gözü dönmüş, tek bildiği intikam olmuş, eleştirdiği siyasilerin zihniyetine sahip hale gelmiş anadolu çomarlarını eziklemeye yetiyor.
  
  ancak bundan daha önemli bir nokta var ki o da mektubun içeriği. adamın eşi öldürülüyor, yazdığı mektuba bak. bazıları gibi nefret salyaları saçmadığı için de çarmıha geriliyor. çoğu ortadoğunun pisliğine öyle bir batmış ki; dünyayı o pislik gözlerle görüyor. ve o gözlerle görmeyen adamların varlığını görünce çıldırıyor, kendinden daha insan bir insan olduğunun farkındalığıyla kuduz köpeğe dönüşüyor. çok bildiğini sandığı avrupa insanını ve tarihsel gelişimini eleştiriyor. yazık o vardığı insani noktadan geri dönüş yapamayacak olan çamur insanlarına.