mon roi

• son zamanlarda izlediklerim arasında en çok beğendiğim, aşkın çıkmazlarını, gerçekliğini çok güzel yansıtan bir film. süresinin uzun olduğuna katılıyorum ama gereksiz uzatıldığı konusuna katılmıyorum. herhangi bir sanat yapıtında olduğu gibi bu, ona nerden baktığınızla alakalıdır. bu aşkın aşamalarını, yarattığı tahribatı görmemiz açısından bu süre gerekliydi diye düşünüyorum.
  
  flashbacklerle ilişkinin en başından şimdiki zamana kadar olan bütün sürece tanık oluyoruz. geçmişten bugüne sahneler bir bir akıyor, günümüze geldiğimizde ise o zaman bir türlü geçmiyor. aynı bizim yaşadıklarımız gibi. kalp kırıklarını iyileştirmek kolay ve çabuk olmuyor.
  
  tony'nin rehabilitasyonda egzersiz yaparken dizini tekrar sakatladığı sahne filmin tek sahnelik özeti gibiydi. o kadar iyileşmeye hazır değildi ki.
  
  ayrıca cannes'daki en iyi kadın oyuncu ödülünü paylaştığı rooney mara'yı da çok severim ama tony'yi canlandıran emmanuelle bercoto ödüle tek başına yetermiş.