cebeci'den kızılay'a yürümek

• bir yuruyus eyleminin bu kadar duygulu olabilecegini dusunmezdim hic. megerse once kaybetmek gerekiyormus o guzel seyi. ve sonra anlasiliyormus kiymeti.
  
  ben bu eylemi 2005 yilinda ankaraya vardigim ilk gun yaptim. cebeci pazarinin oralarda bi yurttan cikip, sakaryaya kadar yurumus, akabinde bi zamanlar havuz olan, simdiyse manasiz bir yer olarak varligini surduren nt magazasinin onundeki yerde bira icmistik. sakaryadaki ilk biramizdi. ve sonra yillar boyunca bira ictik oralarda.
  
  o yolda defalarca yurudum. sakaryada sarhos oldugum zamanlarda kostum bile.(tersi yonde) kar yagarken kurtulus parki inanilmaz bir hale donusurdu, sogukta cekilmezdi ama baharda mukemmel olurdu. banklarinda bira icerdik, mutlaka belediyenin bi elemani gelip kovardi.
  
  bu yol boyu dusunurdum, bunu hatirliyorum. hayal kurardim. gelip gecen kizlara bakardim. eylem yapan solcular olurdu, heyecanlanirdim. mulkiye ogrencileri tartisa tartisa yururdu, dinlerdim. hep birbirine benzeyen insanlardik, para pul derdine dusmemistik ve bir suru zamanimiz vardi. boyuna yururduk, yurudukce birbirimize tutunurduk. dost olurduk. simdi cebeciden uzakta, istanbuldayim ama o yollarda yurudugum dostlarim hep yakinlarimda. ıste bu yuzden gecmis zaman olur kii, hayali cihana deger.