cihat aktaş

• korkut göze şöyle yazmış:
  
  "ve dün gece inönü’de kapalı tribünde, 16 yaşında bir çocuk bıçaklanarak öldürüldü. beşiktaş’ı izlemeye gelen bir lise öğrencisiydi. ben de o tribünde yıllarımı geçirdim. herkes birbiri ile akraba gibiydi. içimizde katil yoktu. dün gece eli bıçaklı biri çocukluk anılarımın mekanına sızdı ve futbolu kana buladı. sanki, benden birini alıp götürdü. artık o tribünü hiç sevmeyeceğim."
  
  artık o tribünü hiç sevmeyeceğim diyemem. daha çok "herkes birbiri ile akraba gibiydi. içimizde katil yoktu" kısmı vurdu beni. hakikaten de öyleydi, bir yönüyle hala öyle. ama bir yönüyle hiç değil. o kültür bir cana maloldu. bundan önce de canlara malolmuştu. bu ilk değil. ama o kültürün ve o duruşun kendine çekidüzen vermesi gerekiyor. veremeyecekse yemişim yaratıcılığını.