bir yurt kızının mektubu

• evet belki bir yurt kızı değilim ama bende yurt çocuğuyum. tam 8 senemi verdim. ha benim annem babam da vardı. her neyse konu o değil. yurttan kaçarız diye bizim kapılarımız kilitlenirdi. ha inşaatta bile çalıştık yurdun inşaatında. belki hayatımın en güzel günleri olduğu kadar en leş günleri de onlardı. irade yok inisiyatif yok. taze ekmek yemedim ilk beş sene. taze ekmek gelirdi ama yemekhane başkanı onu arkadaşlarına peşkeş çekerdi biz tıfıllara bayat tabi. bir kere taze ekmek çaldım. yemekhane başkanınından yediğim tokadın üstünden neredeyse 30 sene geçmesine rağmen yüzümde duruyor. ah be seçkin abi neden vurdun ki. bir somun taze ekmek be...
  
  neyse okuduk... bir yerlere bir şeylere sahip olduk belki.
  
  otuzlu yaşlarımın başında psikolojik destek almaya başladım. tam dört sene sürdü. 4 psikolog değiştirdim. hepsi aynı şeyi söyledi "meslek hayatım boyunca gördüğüm en mekanik adamsın"
  
  evet duygusuz. çünkü yurt sert olmayı gerektirir, yurt duygusuz olmayı ve ezmeyi gerektirir. yurt disiplin gerektirir. yurt zordur.
  
  o yüzden;
  
  fuck you but have a nice day...