ismet özel

• ismet özel'in kırılma anı 70'lerin ortalarındadır. zaten bunu amentü ile ilan eder. 60'larda solcu, 80'lerde islamcı, 2000'lerde biraz ulusalcı ama yine sağcı... aslında poziyonu hep aynı, sadece inancı ve beraberinde fikirleri değişiyor. yaşadığı devrin ayrıksı fikri neyse ona yaslanıyor, o mevzi üzerinden derdini anlatıyor. ama deliliği, istenmeyen olmaya hazırlıklı hali, çılgınlığı hatta belki zaman zaman manyaklığı tüm bu dönemler içinde kendini dizelerinde gösteriyor.
  
  amentü şiirinde şöyle diyor;
  "dilce susup
  bedence konuşulan bir çağda
  biliyorum kolay anlaşılmıyacak
  kanatları kara fücur çiçekleri açmış olan dünyanın
  yanık yağda boğulan yapıların arasında
  delirmek hakkını elde bulundurmak"
  
  celladıma gülümserken şiirinde de şunu diyor;
  "haytanın biriyim ben, bunu bilsin insanlar^*
  ruhumun peşindedir zaptiyeler ve maliye
  kara ruhlu der bana görevini aksatmayan kim varsa
  laboratuvarda çalışanlara sorarsanız
  ruhum sahte"
  
  ve hatta şunu;
  "linç edilmem için artık bütün deliller elde
  kazandım nefretini fahişelerin
  lanet ediyor bana bakireler de."
  
  çünkü başta kendi kabul ediyor bu halini ve bunu yaşadığı her değişiklikte dizelerine yansıtıyor. linçe de hazır, kurşuna dizilmeye de...
  şahsım adına filkirlerimiz, yaşam biçimlerimiz, dünyaya ve sonraki yaşama dair bakış açılarımız taban tabana zıtken yıkılma sakın, evet isyan, mataramda tuzlu su, akdeniz'in ufka doğru mora çalan mavisi ve yüzlerce muazzam şiirin sahibinin şairliğine laf eden insana sadece şaşarım. bir eline erbain'ini diğerine çatlıycak kadar aşki^*'yi alsan, yaşadığın ve yaşayacağın her hissin karşılığı bir dize bulursun. ve hatta bizzat kendi yaşadığın hissin ifadesini senden daha iyi anlatan bu satırlara hem hayran olur, hem sinir olursun.
  
  yaşayan en büyük şair kim diye sorsalar, kalbim ataol behramoğlu der belki ama kendime yalan söyleyemem, sorunun yanıtı belli...