113 entry daha
  • hayatınızda verebileceğiniz en iyi kararlardan biridir, fakat çok zordur.

    ben bırakalı 3 ay oldu ama aldığım sonuçlar buna değer bakın kendimden örnek vereyim:
    -bağışıklığım yükseldi, vitamin takviyesine ihtiyaç duymuyorum, hasta olmuyorum
    -üşümüyorum (metabolizmam hızlandı, daha fazla terliyorum, ki çok üşüyen bir insandım)
    -zihnim çok daha berrak, konsantrasyonum arttı
    -çok daha enerjiğim (sabahları uyanmak çok daha kolay, 5-6 alarm kurardım eskiden zor kalkardım, şimdi tek alarmla kalkabiliyorum), aynı şekilde daha kolay uykuya dalabiliyorum
    -yaralar inanılmaz hızlı iyileşiyor, şaşırıp kaldım (dizimi metal bir yere çarpmıştım, kanamıştı, kanaması aşırı hızlı durdu, birkaç saate kabuk tuttu, ertesi güne yaranın yarısı iyileşmişti, ben şok)
    -tabii ki fazla kilolardan kurtuluş
    -daha az acıkıyorum
    -baş ağrılarım azaldı
    -sivilcem çıkmaz oldu!!! (artık sadece regl olmadan önce 1 tanecik çıkıyor ve geçiyor:)))
    -eeeen güzellerinden biri: tatlı krizi yok! (pms dönemi zaten öyle tatlı krizleri yaşayan biri değildim ama yine de biraz canım çekerdi ve yerdim o da artık yok). arkadaşlar canınızın tatlı çekmemesi çok güzel bir şey, aynı sigarayı bırakan birinin canının sigara istemediğinde yaşadığı mutluluk gibi, o özgürlük gibi. bağımlı değilsin ya bir şeye, onu farkına vardığında yaşadığın o özgürlük hissi

    peki nasıl başardım bunu onu da anlatayım:
    -zaten hiçbir zaman deliler gibi tatlı krizi yaşayan biri değildim, ama tatlıya çok düşkündüm, çok severdim.
    -çayı kahveyi senelerdir şekersiz içerim. kola, meyve suyu tarzı şekerli içecekleri de senelerdir zaten tüketmiyordum.
    -meyvemi sebzemi zaten her zaman yiyen bir insandım ama tatlı da yenecekti mutlaka onsuz olmazdı
    -şekeri bırakmaya karar vermeden önce zaten bir süredir sağlıklı besleniyordum, düzenli spor, bol su içmek vs. ama diyordum ya tatlısız olmaz tatlısız yaşanır mı en güzel yiyecekti hatta ana öğün yerine sırf tatlı yediğim zamanlar bile oluyordu
    -ben tabii bir süredir sağlıklı beslenip kilo verme peşindeyken tatlıyı da iyice azaltmıştım, en fazla haftada 1 veya 2 haftada bir. sonra that sugar film isimli filme denk geldim, izledim ve dedim ben bunu denicem. şeker tam bir uyuşturucuymuş bu filmde herşey o kadar güzel anlatılmış ki izleyin izlettirin, oturun tekrar tekrar 10 defa izleyin.
    neyse dedim ben bunu denicem hiç şeker yemicem, tabi sadece tatlıyı bırakmakla olmaz bir sürü şeyde şeker var (ama ben zaten sağlıklı beslenmeye başladım diye ekmek, tahıl, makarna, pirinç ve paket gıdaları da tüketmiyordum, yani şeker içeren hazır gıdalar yoktu hayatımda, sadece yediklerime daha da dikkat etmem gerekiyordu, marketten alınan her şeyin arkasını okumam gerekiyordu.)
    bir alışkanlığın edinilmesi 21 gündür. dedim ki ben 21 gün boyunca içinde şeker olan hiçbir şey yemicem. o 21 günün sonunda bakarız duruma göre canım çok çekerse yerim dedim. 21 gün geçti yemedim sonra dedim ki ben bunu 1 aya çıkarayım ve 21 gün oldu sana 1 ay, o oldu 1 buçuk 2 ay derken, birinci ayın sonunda zaten artık canınız hiç şekerli bir şey istememeye başlıyor. insanların her ikram edişini reddettim ve açıkça söyledim "ben artık şeker yemiyorum" diye. bir de kafama takmışım 21 gün kuralını mutlaka uygulamam lazım, zaten her tatlı görüşümde aklıma o film geliyordu, şeker hakkındaki bütün zararlar ve etkileri geliyordu yemek istemiyordum.

    peki şimdi nasıl hissediyorum? gayet mutlu, hiç kendimi kısıtlıyormuş gibi hissetmiyorum, çünkü zaten canım tatlı yemek istemiyor hatta insanlar gözümün önünde tatlı yiyince bile canım çekmiyor.
    2.ayın sonunda bizim mezuniyet balomuz vardı ve frambuazlı çikolatalı hoş bir tatlı geldi önümüze. arkadaşlarım bayıla bayıla yedi ay çok güzelmişşş diye. ben çatalın ucuyla minicik bir parça dilime değdirdim ve yiyemedim. bu ne bu iğrenç bişey bu çok tatlı ıyykk oldum, bi daha da dedim yemem, gerek yok ki zaten tatlı yemeye eheh. zaten yesem de tadı berbat gelecek bana, o yüzden önümde yendiğinde canım çekmiyor. herhalde bundan sonra da yemem diye düşünüyorum inşallah hiç yemem. bazen diyorum ki zaten bunca yıl yeterince yemişim bundan sonra da yemeye gerek yok :)

    canım arada bir tatlı bir şeyler çekmiyor mu? eh hafif bişeyler biraz çekiyor. ben de hurma, kuru kayısı falan yiyorum hurma zaten çok tatlı bir şey, meyvelerin tadı artık eskisinden çok daha tatlı geliyor zaten o da bana yetiyor. eskisi gibi ah bir tatlı yiyim aman çikolatalardı brownielerdi cheesecakelerdi falan hiç ihtiyaç duymuyorum. bir tek arada lindt'in %85 kakaolu çikolatasını yiyorum onu çok seviyorum, içinde işlenmiş şeker yok.

    fakat ne diyim zordu yani etrafımda benim yaptığımı yapan kimse yok, herkes gömüyordu tatlıları löp löp. ben baya azmettim inat ettim kafama koydum ve tabii ki iradem.

    etrafımdan da bol bol "yaptığın çok zor", "ben asla yapamazdım", "hayatımda gördüğüm en iradeli insan" gibi sözleri bolca duyuyordum.
    bir de sinir bozucu olanları var "aman bir kereden bir şey olmaz" olur arkadaşım olur. bir kere ağzıma girse o tatlı canım tekrardan çekmeye başlicak, ben canımın tatlı çekmesini istemiyorum!!!!é'!!!!1!! "amaaan 3 günlük dünya ye keyfine bak" diyen de oluyor ama onlara götümle gülüyorum. ahaha 3 günlük dünya ama ben o dünyayı sizden daha kaliteli yaşıyorum. siz ilaçlarla depresyonlarla yaşarken ben mutlu ve sağlıklıyım.
    sonuçta ağzında 1 dakika kalıyor ama sağlık ömür boyu gerekli.

    bir de şunu ekliyeyim. afedersiniz ama it gibi de spor yapıyorum, ağırlık antrenmanları, hiit cardiolar ve hiçbiri de öyle karbonhidrat yüklemesi yapmadan, sadece meyve, sebze, kuruyemişler, ve süt ürünlerinden karbonhidrat alıyorum ve vücut alışınca gayet de yeterli oluyor

    benden size tavsiye bence deneyin küçük hedeflerle başlayın önce 2 haftalık bir hedef koyun 2 haftanın sonunda ben bunu 1 hafta daha uzatırım diyin öyle öyle devam edin ve mutlaka that sugar filmi izleyin öyle başlayın.
    vücut kendine gelecek, doğala dönecek. oh be kurtuldum yapay yiyeceklerden diyecek. ah ah karatay o kadar haklı ki!

    ekleme: bir tek alkolden vazgeçemedim :( napalım genciz gece çıkıyoruz, içiliyor, birinin doğum günü oluyor içiliyor vs. bir rakıdan vazgeçemem bir de kırmızı şaraptan

    1 buçuk yıl sonra gelen edit: madem ekşi şeylerde çıkmışım bir edit gelsin :)
    hala daha şeker tüketmiyorum ve tatlı yemiyorum ve bunu bir eksiklik olarak hiç görmüyorum çünkü canım istemiyor ve aklıma gelmiyor. bazı aşırı ısrarcı tipler çıkıyor karşıma hani hatır için çiğ tavuk yedirir o kadar ölümüne ısrarcı tipler.. o zaman 1-2 çatal tatlı falan yediğim oluyor ama o kadarıyla kalıyor, eskisi gibi bir tatlı tüketme isteğim hiç olmuyor ağzımda o tadın kalmasını sevmiyorum.

    içki tüketimi çok soran olmuş, eskisi kadar sık değil 2 haftada 1 veya 3 haftada 1 sosyal ortamlarda, gece çıkıldığında içiyorum.

    karbonhidrat tüketimimi soran olmuş, bir dönem (bu entry'yi girdiğim zamanlarda) neredeyse hiç tüketmiyordum fakat bulgur, yulaf, tam buğday/ekşi maya ekmek gibi karbonhidratları az miktarda hayatıma aldım, her gün tüketmiyorum ama az da olsa tüketmek lazım.

    sporuma devam ediyorum zaten spor yapmayı hep çok severdim fakat eskisi kadar kendimi zorlamıyorum

    ne yediğimi soran olmuş, her gün sebze yemekleri mutlaka yiyorum, sabahları domates, salatalık yumurtamı mutlaka yerim, günde 1-2 meyve belki yerim, spor yaptığım günler az miktarda karbonhidrat yerim ama zaten kendimi sporda aşırı zorlamadığım için aşırı bir karbonhidrat tüketimine ihtiyaç duymuyorum. et grubu yiyecekleri neredeyse her gün yerim fakat bazı günlerimi (haftada 1-2) vejetaryen geçiririm, baklargillerden yerim. doymazsam yoğurt yerim, ayran veya kefir içerim, ara sıra çiğ kuruyemişlerden avuç içim kadar tüketirim.

    bu noktaya kadar gelmek 1 günde olmuyor, yavaş yavaş bir değişim yapmak ve bu yeni değişimi gerçekten istemek lazım, sonrasında bu oturttuğunuz düzeni sevmek lazım, başka türlü olmaz. ben kendi hayatımda yarattığım bu düzenden gayet memnunum, sağlıklı beslenmekten ve spor yapmaktan çok zevk alıyorum. evet şeker tüketmiyorum tatlı yemiyorum ve hayattan da oldukça zevk alıyorum :)

    verebileceğim en iyi tavsiye vücudunuzu dinlemek, neye ihtiyaç duyuyorsanız vücudunuz ona yönelecektir.

    son olarak: "şekersiz yaşam" düzenine girerken "bir daha asla şeker yemicem, yiyemicem" mantalitesiyle başlarsanız asla başarılı olamazsınız. hiçbir yiyecek için "bir daha asla yemem" diyerek başlamayın, bu psikolojinizi çok sıkacaktır ve o yasak koyduğunuz şeyi daha fazla isteyeceksiniz. ben hala daha "asla tatlı yemem, asla şeker tüketmem" demiyorum, ki üstte yazdığım gibi ölümüne ısrarcı tipler varken.. fakat düzenli olan hayatımdan çıkardım, aynen okuduğunuz gibi tatlı benim hayatımın bir parçası değil.
1621 entry daha
hesabın var mı? giriş yap