your heart is as black as night

• +
  
  ''o siyah gölgenin ardından gece daha aydınlık artık
  kırmızı adamlar biliyor(mu)
  şarap geceye karışmış, hiç ayrılmamış yeni bir anlam türetmiş aşk adına
  hangi adamlar, hangi kadınlar biliyor içini kemiren bu muammanın sırrını
  o biliyor
  ''bu bir mucize mi yoksa her şey ölümcül bir rastlantı mı aşk adına''
  
  sayıklıyor, sayıklıyor
  
  gölgesi daha kırmızı simdi tanıdığın kadınların
  bacaklarının arasına gizlenmiş hazinelerde yüreğin atıyor
  sirenler çalıyor, sirenler çalıyor
  ve çanlar kimin için
  
  asil bir ölümdür artık kaygılı adamların sigarasına tüneyen
  inanırsan her şey kavga ve aşktır
  en azından bu aptallığa okkalı bir mazeret gerek
  ceketler çıkacak, kollar sıvanacak, yumruklar kalkacak
  patlak dudaklar, kanlı burunlar, terli yüzler unutulacak
  gece ve kadınlar adına edilen her kelam kutsal sayılacak
  bu mağlubiyet değil mi
  
  ya da
  
  git dese birileri, terk et dese;
  kekeme ağızlar, yüzler komik duruma düşecek
  aşk böyle bir inadın sefilliğidir işte
  kendini bir mermi dumanıyla hizaya sokar o sanıp her şeyi
  yine de bu durum aptallık pardösüsünü giymiş kendinden emin adamların zaferi sayılamaz
  öyle değil mi
  
  sirenler çalıyor, işgal yaklaşıyor
  ellerin, kalbin, beynin titriyor
  daha hızlı, daha hızlı ve daha sefil düşünceler
  
  küçük düşen adamlar karşısında büyüyen kadınlara benziyor hayat
  tutunmak için uzattığın elini terbiye ediyor yoklukla
  birazdan işgal edilecek sana ait o şarklı ütopya
  polisiye örgüsü zayıf tutku cinayetleri çoğalacak
  kadınlar ölecek, adamlar demir parmaklıkların ardına saklanacak
  bildiğin her şey tuz buz olacak ve çaresizliğin kan revan tasarımını göreceksin
  yine de başlangıcın umudunu taşıyan bir tutsak gibi tanrıya dua edeceksin
  çünkü kaybedenler asla uslanmaz
  
  kırmızı kadınlar sirenlerini çala çala geliyorlar gecene
  üstünü örttüğün malt viskin dumanlı ve yorgun puron son nefesini vermek üzere
  gömleğinin iki düğmesi ağır suçluluktan çözülmüş
  ve kalbine tüneyen blues baş ağrısı artık
  yağmuru yıkıyor kadınlar siyah kalpleri damlıyor acı bir çikolata gibi üstüne
  kendi külüne bakıp ağlayan ankalar, kalbi sonsuzluğa uçan pegasuslar gecesi
  ''bunu kaybetmek olarak görmüyorsan da tanrıya mı dua ediyorsun'' diyor bir ses
  bal mumundan kalbin eriyor eriyor siyah siyah, acı acı, acı kırmızı
  sirenler çalıyor, sirenler çalıyor
  aşk böyle bir düşkünlüğü bağışlamamak üzere gidiyor
  
  işgal başlıyor...''