the life aquatic with steve zissou

• izledikten sonra kirmizi bere takmak istedigim film. anderson yine dokturmus. ozellikle sonlara buyuk keyif veriyor. korsan sahneleri, adadaki adam kurtarma sahnesi, cody adindaki kopegin adada birakildigi an... hepsi birbirinden absurd, birbirinden iyi cekilmis sahneler. filmin sonuna dogru, ned'in steve zissou'nun gercek oglu olup olmadigini pek onemsemiyorsunuz. cunku o da ekibin bir parcasi oluyo, gemidekilerin yeni maceralara duydugu hevesi o da kendi icinde hissediyo. onca absurd ve sacma sahnenin ardindan nasil da oluyor, duygulaniyorsunuz bilmiyorum, ama yine anderson bunu basariyor. steve zissou filmin sonunda kucuk bir cocugun parmagina zissou yuzugu taktigi an, gozelerinizden yaslar bile gelebilir. ve tum aptalligina ragmen siz de kendinizi, zissou ailesinin bir parcasi olmak isterken, onlarla birlikte denize acilmak, onlarla birlikte oyun oynamak isterken bulabilirsiniz. wes anderson'in filmlerinin duygusudur bu, siradisi bir hayat yasayanlarin yaninda olma istegi ve en sacma seyleri onlarla paylasma istegi. jaguar kopek baliginin pesinden gitme istegi. varolup varolmadigi belli olmayan, aslinda pek onemli olmayan, o baligin pesinden zissou ekibine takilmak istegi. kirmizi bere takma istegi.