gölgelerine

• debut tuğçe şenoğul albümü.
  
  albümde yer alan dokuz parçanın ayrı ayrı yaşattığı duygu salınımlarına karşı tetikte olmakta biraz fayda var zira farkında olmadan vurulabilirsiniz. eğer iyi müzik insanın modunu değiştirebilen, hayaller kurduran, hülyalara daldıran, zamanı unutturan/hatırlatan, hakikate yakınlaştıran müzik ise, tuğçe şenoğul bunu başarmış diyebiliriz. alternatif sahnede sıkça rastlanan ve artık kabak tadı veren absürt lirikler yerine incelikli, süssüz ve sade sözler (bkz: onun karanlık huyları) bile albüme kulak vermek için yeterli sayılabilir. müzisyen-yapımcı işbirliğinin nelere yol açabileceğini görmek de ayrı bir zevk: altyapılar, yaylılar, synthler, detaylar, yükselip alçalmalar harikulade (bkz: bunu sana demiştim). çok sevdiğimiz kahinar sonrası beklentileri -en azından benim beklentilerimi- fazlasıyla karşılayan bu albümün gölgelerine doğru otuz altı dakikalık bir yolculuğa çıkmak, bugünlerde başınıza gelebilecek en güzel şey.