2 aralık 2017 kafayı yemem

• normalde bu tarz isyanlar benim başıma gelir. bu sefer masanın karşı tarafında oturmak kısmetmiş.
  
  başlayalım.
  
  öncelikle başlıkta tarih belirtildiğine göre zamanla oluşan durumların pik yapma noktası olarak bugünü baz almışsın.
  
  alma.
  
  daha beter de olacak. bir süre sonra kesin delirdiğini düşüneceksin. sonra, hiçbir şeyin neden değişmediğini merak edeceksin.
  
  bir sonraki adım; kanıksama.
  
  var olanları toplayıp var olmayanları hesaplayarak varlığının içinde bulunan o anı artık düşünmeyeceksin. alışacaksın. o şekilde yaşamak senin için normal olan olacak. dedim ya, kanıksayacaksın. herkesin psikolojisi ve çevresi farklı ve herkes bir noktada bir tür buhranın altına eziliyor. kitlesel intiharlar yaşamamamızın sebebi ise kanıksama.
  
  peki hep öyle mi devam edecek? hayır.
  
  birincisi, kanıksamayla beraber sende bir beklenti düşürme fonksiyonu devreye girecek. bir süre hiçbir şey istemeyip bir süre sonra sadece 1 tık iyisini hayal edeceksin. ulaştığında bir sonraki tık, sonra bir sonraki, sonra bir sonraki...
  
  ta ki artık istediğin şeylerin olduğunu görene kadar. işte o zaman tekrar hayat ve umut dolu, bir şeyler başarabilen bir insan olarak hayatına devam edeceksin.
  
  tek farkı; artık daha tecrübelisin. hoşgeldin.