ekşi itiraf

• hep içimde zaman zaman gelen bir yere olanca gücümle yumruk atma isteği vardı. 1 gün önce bunu olanca hissizliğimle bildigin taş yola yumruk atarak gerçekleştirdim. hiçbir şey hissetmedim. belki havanın soğukluğundan belki benim o anki hissizliğimden kaynaklı bilmiyorum. biraz zaman geçince elime baktım. baktığımda yine hiçbir şey hissetmedim. kan vardı küçük taşlar vardı parçalanmıştı umrumda değildi. rahatlamıştım. yıkamak, temizlemek bile istemedim. saatlerce baksam yine bakardım. zevkle. çünkü hissizliğimin somut göstergesiydi o benim için. hala bakıyorum, şişmiş, morarmış, yara bere içindeki elime. o çok sevdiğim, çizimlerimi yapmamı sağlayan elime ve zevk alıyorum. hoşuma gidiyor evet. tek istemediğimse iz kalması.
  ve biliyorum bu yaralar geçtikten sonra her şey tamamen geçmiş olacak. ben o yolda bıraktım hıncımı, sinirimi, kırgınlığımı ve hislerimi