geceye bir şiir bırak

• gecenin koyu maviliğiydi
  griyi çalan...
  rüyaydı çam ağaçlarının kokusu
  ateş böcekleri kavga ediyor
  yeşil karbon kusuyordu
  siyah ışığa koşuyordu
  
  / bavullarını hazırlıyordu kuşlar
  gözlerin kapalı, uyuyordun...
  
  bilmiyordun...
  ışık düşüyordu saçlarına
  dalında direniyordu yaprak
  toprak susuyor
  kan istiyordu
  can kat istiyordu,
  
  / bavullarını hazırlıyordu kuşlar
  gözlerin kapalı, uyuyordun...
  
  görmüyordun...
  rüzgâr okşuyordu tenini
  kıskanıyordu yağmur
  utanıyordu gece
  sabaha varmasın diye yokluğun,
  çok korkuyordu,
  
  / bavullarını hazırlıyordu kuşlar
  gözlerin kapalı, uyuyordun...
  
  uyanmanı bekliyor
  üşüyordum;
  sen ise hep susuyordun,
  çıtı çıkmıyordu gecenin,
  biz alaca ile uyukluyor,
  karanlığı yaran güneş
  cumbaya oturuncaya kadar
  yıldızlara küsüyorduk...
  
  / bavullarını hazırlıyordu kuşlar
  sen; gözlerin kapalı, uyuyordun...
  
  son sabah bavulları hazırdı kuşların,
  geceyi geri verin diye yalvaran içimi
  birde iç içe çoğalan kabuslarımı,
  sıkış tıpış bavullarının bir köşesine
  sol kanat altlarına iliştirip havalandılar…
  
  / yükseldikçe bulutlara
  aydınlandı gece
  bir hece ileride, yine merhaba nefretlik kâbuslara…
  
  / merhaba karanlığa…
  
  bitmesin diye değildi ki!
  gitmesin diye bahar bilmeyen kuşlar...
  bitmesin diye içinde sen olan bu rüya.