demlenmek

• sık sık ağzımıza dolanan bir lâftır. gelgelelim, aslında o kadar da "sıradan" bir şey değildir. bir kere, içki özelinde konuşursak, her içki 'seansı' demlenmek olarak adlandırılamaz. öncelikle, 'demlenme'nin kendine has bir halet-i ruhiyesi vardır. bir nebze de olsa, dünyevîlik'ten çıkmayı gerektirir ki, bu aslında en önemli husustur. eğer, bu değilse amaç, gidip herhangi bir disko'da da içebilirsiniz. burada demlenmeye özgül olan şey, yudumladığınız içkinin, damarlarınızda her zamankinden farklı bir şekilde dolaşacak olmasıdır.
  
  bu 'seans'ı tek başınıza yapabileceğiniz gibi, arkadaşlarınızla da yapabilirsiniz; fakat, size yârenlik edecek kişileri de iyi seçmeniz elzemdir. aksi takdirde, keyfinizin içine edilmesi muhtemeldir.
  
  bir diğer önemli husus da, alkol sınırını iyi belirlemektir. buradaki kerteriz noktamız 'çakırkeyif'liktir. zira, o bahsettiğimiz, dünyevilik'ten uzaklaşma yolculuğundaki en önemli mertebe burasıdır. gerisi, yani daha ne kadar 'uzaklaşacağınız', sizin o ânki durumunuza, ya da -eğer varsa- arkadaşlarınızın durumuna bağlıdır. eğer ki, demlenmek niyetiyle yola çıkıp sarhoşluk mertebesine ulaşırsanız, niyetinize uzak kaldığınız söylenebilir.
  
  tabii, bu dediklerimin hiçbiri de facto şeyler değil. yalnızca, kişisel "demlenme" anlayışım. ama gene de, ne olursa olsun, 'demlenme' öyle hafife alınacak bir şey değil. zaten şamanlar da bunu ibadet olarak yaşıyorlarmış. o zaman şöyle dersek, sanırım iyi olur: "nice güzel ibadetlere."