ağaç

• babamın takıntı seviyesinde sevdiğidir. benim de babamı sevme sebebimdir.
  
  birkaç ay önce ankara'daki evimizin bahçesindeki ağaçlar, akıl fikir fukarası yöneticimiz yüzünden katledilmişti. neymiş efendim, manzara kapanıyormuş. ne manzarası görecekse salak herif ankara'da, olan ağaçlara ve o ağaçlara aşırı bağlanmış babama olmuştu. kısa hikayesini şurada anlattım (bkz: #71731648)
  
  biraz önce babamla konuştum, şu an keyfim çok yerinde. birkaç sene önce vefat etmiş bir komşumuzun çok sevdiği bir kayısı ağacı vardı. babam, biraz da komşumuzun anısı yaşasın diye, o ağacın kayısısının çekirdeğinden iki tane fidan büyütüyordu bir beş senedir falan saksılarda, sonra onlar saksıya sığmaz olunca götürüp ünye'deki bahçemize dikmişti. bu sene bakmış ki kış sert geçmiyor, sökmüş onları ta oradan getirmiş ankara'ya, tatmin olamamış, bir tane de çam ağacı fidanı bulmuş. üçünü birden dikmiş bahçeye bir güzel. yerini de sevmiş ağaçlar, epeyce boy atmışlar, kayısılar üç metreyi bulmuş. ben "ya onları da keserlerse?" diye sorunca, belinde silah "bu ağaçlara dokunanı yakarım" diye bahçede dolandığını anlattı. zaten kedileri beslemelerine de söylenip duruyorlardı komşular, kimsenin sesi çıkmaz olmuş artık. bizim deliyi görünce sopalarını saklamışlar anlaşılan. normalde bana sürpriz olsun, gelince göreyim ağaçları diye söylemiyormuş; ama bugün ağaçlardan birinde serçelerin yuva yaptığını görünce dayanamayıp söylemiş.
  
  ya yönetici efendi, hadi baş et karadenizli inadıyla, edebilirsen.