hiroşima

• kapıları çalan benim
  kapıları birer birer.
  gözünüze görünemem
  göze görünmez ölüler.
  hiroşima'da öleli
  oluyor bir on yıl kadar.
  yedi yaşında bir kızım,
  büyümez ölü çocuklar.
  saçlarım tutuştu önce,
  gözlerim yandı kavruldu.
  bir avuç kül oluverdim,
  külüm havaya savruldu.
  benim sizden kendim için
  hiçbir şey istediğim yok.
  şeker bile yiyemez ki
  kâat gibi yanan çocuk.
  çalıyorum kapınızı,
  teyze, amca, bir imza ver.
  çocuklar öldürülmesin
  şeker de yiyebilsinler.
  nazım hikmet ran
  1956