morning bell

• amnezi hakkindadir bu parca ve hayaletlerden bahseder. thom'daki ustun zeka harcindeki anormalligi cozemedigim icin; ben bunun gercek olduguna inaniyorum. bilumum hastalik yakistirilabilir elbet; atis serbest. "hakikaten cok sozleri agresif oldu" da demistir thom (siritiyor bu sirada o kopekbaligi disleriyle). ayrica got isteyen bir parcadir; perdeden perdeye ziplamaktadir. ayni zamanda ed o'brien ile jonny greenwood'un karsilikli gitarlarini konusturduklari ender parcalardandir. once ed girer, ustune jonny. yarilmamak elde degildir. radiohead'in yaptigi en iyi parcalardandir ve bu olasi listenin ilk besindedir suphesiz ki. mukemmelligi tartisilamaz. kimi konser kaydinda thom'un "walkingwalkingwalkingwalkwalk" yerine "fuckingfuckingfuckingfuckfuck" seklinde kendinden gectigini de gorebiliyoruz. negzel. bu dediklerim kid a versiyonu icin gecerli elbet. amnesiac adini almis hali icin ayni seyleri soyleyemeyecegim. pek huzursuz edici, dinleyesim gelmiyor. kid a'de hayaletin varligini hissederken amnesiac'ta karsima cikiyor sanki.
  
  (bkz: cut the kids in half) heheh.