5 entry daha
  • ceset kokusu

    anneannem, annemin kuzeni, onun eşi ve çocukları gölcük'te göçük altında kaldı 17 ağustos 1999 depreminde. bütün ailem, kuzenlerim, onlara ulaşmak için elleriyle toprağı kazdılar tabiri caizse. devletin beceriksizliği içler acısı idi. zaten yakınlarını bir gecede o şekilde kaybetme acısı içerisinde olan insanlara bir de kendi ölüsünü bulma travması yüklenmişti.

    cesetlere ulaşıldı. o üzüntü ile oradan dönüp gelen kuzenlerimden birine sarılmak için "abi!" diye ağlayarak koşup aynı anda mide bulantısı ile geri çekildiğimi hatırlıyorum. kuzenime sinen koku dayanılmazdı çünkü, kusmaya başladım aynı anda. çürük dişin iğrenç bir kokusu var ya onu 5000'le falan çarpın işte, öyle bir koku.

    o koku zihinde bastırılıyor ama hissettirdikleri, size bunu yaşatanlara duyduğunuz öfke ve kaybın üzüntüsü dinmiyor.

    edit: imla.
374 entry daha
hesabın var mı? giriş yap