bir öğretmenin günlüğü

• sosyal bilgiler öğretmenimiz bir köy okulundaki öğrencilerle bizim öğrencilerimizi mektup arkadaşı yaptı. aylardır mektuplaşan öğrencilerimizi bugün o köy okuluna ziyarete götürdük ve "ziyarete elimiz boş gitmeyelim." kisvesi altında türlü yardımlar ulaştırdık. ancak beni üzen nokta biz çocuklara bir şeyler aşılamak için çabalarken bir velimizin telefon açıp çocuklarının köylü çocuklarla temastan kaçınmasını rica etmesi oldu.
  
  "acaba mı uğraşıyoruz?" diye düşünmeden edemiyorum ama insan duygularının harareti geçtikten sonra daha berrak düşüncelere ulaşıyor. bu çirkin ifadeyi dile getiren velinin öğretmenleri de muhtemelen boşa uğraşıyorum diye düşünerek çabalamayı bıraktı ve yetiştirmediği o öğrenci bugün benim öğrencimin velisi oldu. bu çocuğu ben düzeltmezsem yarın doğacak çocuğu da bu bencilliği ve had bilmezliği sürdürecek.
  
  herkes mesul olduğu bireyi düzgün yetiştirirse bu bozuk toplumlar da bir gün düzelecektir.