sümbülzade vehbi

• 18. asrın ikinci demlerinde yaşamıştır. nedîm tarzında yazmakla birlikte onun kadar başarılı olamadığı aşikardır. şiirde daha çok şekle önem verdiği belirtilir fakat şiirlerinde, sabit gibi yerel konulara yer vermiş, günlük hayatla ilgili atasözleri ve deyimleri kullanmıştır. kendisine atfedilen meşhur rücûnun doğruluğunu bilemesek de kendisinin literatürdeki bir gazeliyle bunu karşılaştırma ve karar verme imkanımız vardır:
  
  bahâr eyyâmıdır ey dil figân-ı aşkı müzdâd et
  misâl-i andelîb ol gül ruhun bâğında feryâd et
  
  fırât u dicla âsâ cûşiş-i eşk-i revânınla
  o şûhun cennet-i kûyun behişt-âbâd-ı bağdâd et
  
  yeter yıktın dil-i vîrânımı şimden gerü yap yap
  gel ey genc-i ümîdim gel medet lûtfunla âbâd et
  
  ne hâcet pâdişâhım âşıka tîğ-i sitem çekmek
  niçin zahmet verirsin kendüne ağyârı cellâd et
  
  amân ey şûh-ı tersâ bend-i zülfünde giriftârım
  esîr oldumsa de kâfir mürüvvet yok mu âzâd et
  
  unutma kûşe-i hicrânda bu vehbî-yi mahzûnu
  peyâm-ı vuslatınla gâhice yâd eyleyüp şâd et
  
  (bkz: mefâ’îlün mefâ’îlün mefâ’îlün mefâ’îlün)