33 yaşında olmak

• çocukken 30’lu yaşlar amcaydı bizim için, adamdı yani.. her şeye gücü yeten insanlardı.
  
  30’lu yaşlara gelince ne oldu biliyor musunuz? bir şey değişmedi. yani benim için 30’lu yaşlar hâlâ amca, hâlâ adam... ama kendime yakıştıramıyorum. çünkü ben hâlâ o çocuk aklımla yaşıyorum.
  
  bakın size bir örnek vereyim: 20’li yaşların başındayken benimle yaşıt olan ünlü futbolculara şaşırırdım: “ulan adam benle yaşıt be!” derdim kendi kendime.. şimdi benim yaşımdaki bir futbolcu için “peeh adam yaşlanmış zaten!” diyorum ama kendimde hâlâ iş görüyorum.
  
  sanırım büyümeyi insan kendisine yakıştıramıyor. çocukken büyük olmanın bütün şartlarını taşıyorum: evliyim, çocuğum var, işim var, arabam var ama ben büyümedim... 33 böyle bir yaş işte...