sabah anksiyetesi

• böyle bir şey var. sabah uyandığında tüm ruhunu çeken, ellerini ayaklarını uyuşturan, hayattan zevk almayı bırak intihar düşünceleriyle seni zehirleyen, bu durumu da konuşarak paylaşarak aşamadığın sadece öylece mal gibi bekleyerek geçmesini beklediğin hede. sebebi yok, anlamı yok ve dolayısıyla mantıklı düşünmeye çalışarak bu durumu savmanın yolu yok. benim buna karşı kendimce geliştirdiğim tek savunma mekanizması sade sert bir kahve içmek. belki plasebo belki benim kahveye yüklediğim iyileştirici anlam bilemiyorum ama yüzde beşlik olumlu yanı var. geriye kalan yüzde 95lik kısım için tek yaptığım şey çıldırmamaya çalışıp her şeyi kafamda bir odaya kitlediğimi hayal ederek nefes almaya çalışmak.
  
  yaşayıp da aşma yolunda ilerlemiş olan varsa yeşillendirsin yoksa bu hayat böyle geçmeyecek.
  
  ps. normal sağlıklı bireylerin asla anlatmakla anlamayacağı bir şey dolayısıyla bunu yaşayıp da çevresinden olumsuz geri bildirim alan varsa korkmasın yalnız değil.