flaş

• bir edip cansever şiiri.
  "adam yayınları" - "şairin seyir defteri" - "sonrası kalır"
  
  hava poyrazladı yağmur yağacak
  yanıp yanıp sönüyor ışıklandırılmış gözlerin
  yukarda
  küle gömülmüş bir elma gibi gökyüzü
  patladı patlayacak
  olanca hışmıyla kentin.
  
  sensin
  akıyor ön dişlerin beyaz beyaz yanıma
  her şey rengine göre kanar bilirsin
  tırnakların pembeye boyanmış bir koy gibi
  pespembe kanar
  ve herbir renkte kanayan gözlerin
  çınlatır eluard’ın mısralarını orada
  “içinde uçtuğum gözlerin
  yolların gidişine
  dünyanın dışında bir anlam verdi.”
  demek oluyor ki bu dünyada olmak öyle derin
  öylesine anlamlı ki insan
  bizse bu anlamın işçilerinden ikisi
  yağmur yağacak.
  
  yarı karanlık odamız, üstelik soğuk
  isıtıcı bir soğuk bu, değişik
  sensin, bir yüzümde geziniyor şimdi yüzün
  bir elimizdeki kitaplarda
  şiirler okuyoruz bugün
  limanlık bir deniz gibi kıpırtısız önümüzdeki taş masa
  
  uykuya yatmış gibi bütün balıklar
  gemileri kaptansız tayfasız
  gidip gidip geliyor kimi zaman da
  anayurduna dağlara
  şiirler okuyoruz bugün.
  
  yaşlandık da ondan mı
  susarak katlanıyoruz her mutsuzluğa
  saatlendiriyoruz günü
  bölüyoruz dakikalara
  bir hiç oluncaya kadar bölüyoruz onu.
  bölüyoruz yani bütün mutsuzluklara
  bir yaprak saniyesi geçiyor usul usul
  penceremizden
  mavi mavi hatmiler parlıyor dışarıda
  dışarıda küçük bahçemizde
  ayak izleri gibi gökyüzünün
  hatmiler
  bırakıyoruz bu sessiz uyuma kendimizi
  derken bir mavi damar, bir dudak büküş
  iyi anlaşılamayan bir ses sokaktaki
  çırpına çırpına yükselen duman
  bir tutam saçın öne düşüşü
  sanki bir sardunya bir yaz boyu ne kadarcık uzarsa
  kaça alınırsa bir tükenmez kalem
  doluyor içimize öyle
  hayatın birdenbire anlaşılması gibi bir duygu gürültüsü
  yağmur yağacak.
  
  yaşını çoktan aştım orhan veli’nin
  ölümle duruyorsa eğer yaşlanmak
  onun bir sonbahar yağmuruna gömülü ölüsü
  yağdı yağacak
  “ölünce kirlerimizden temizlenir
  ölünce biz de iyi adam oluruz...”
  sade ve ince
  dünyaya uzun parmaklarıyla dokundu dokunacak.
  
  yorulduğun zaman söyle
  susalım, hiç konuşmayalım istersen
  sussak da, hiç konuşmasak da, sözlerin senin
  açık denizler gibidir zaten elimde
  her zaman ama her zaman bir kıyıyı sezdiren
  hatırlıyorum da kelimelerini bir bir:
  şairlerin flaşları kalpleridir
  dışarıya da parlamalı biraz
  kaldı ki ben içimde gezinmekten yoruldum
  sensin, iyi anlarsın beni
  gözlerine başka türlü bakıyorum
  ben bütün gözlere başka türlü bakıyorum şimdi
  nemli bir tülbent olup buğulanıyor
  ve yaslı ve mahzun
  ve devrilmiş bir boya kabı gibi de yoğun
  memleketimin gözleri
  yağmur yağacak.
  
  öyle bir yağmur ki bu, bilirsin
  dam saçak demeyecek, yağacak
  yağacak bir hışım gibi canevine kentin
  kalplerimiz küle gömülmüş elmalar gibi
  patladı patlayacak
  alacak sonunda kendi rengini.