17 ağustos marmara depreminden akılda kalanlar

• depreme şans eseri bursa’da yakalanışımız. dışarı çıkıp etrafa bakan babamın kızım bir yer battı ama neresi bilmiyorum demesi, sırayla yakın şehirlerdeki akrabalarımızı aramamız. adapazarı’nın cevap vermemesi. babamın arabaya atlayıp beni de alarak adapazarı’na arabayı sürmesi. yol boyu 12 yaşındaki benden medet umarak yok bir şey çok şükür diye kendini telkin etmesi. adapazarı’nın ana caddesine kadar karanlıkta yıkık ev görmediğimiz için bir şey olmadı sanışımız. kuzenlerimin de yaşadığı çark caddesine arabayı sürdüğünde gördüğümüz o manzara. bana sarılıp ağlaması. zar zor çöken apartmanı buluşumuz, ellerimizle kırık tuğlaların arasında enkazdan kuzenlerimi kurtarışımız. sonra yardımımız dokunur diye enkaz çalışmalarına katılmamız. tanıdıklarımızı kurtarma çabamız. babamın yaşadığı şokla o ortamda beni bile unutması. şehirdeki ceset kokusu. anlatılan o korkunç şeylere bizzat şahit olmam. sevdiklerimi kaybedişim. 30 yaşına gelsem de hiçbirini unutamamam. meslek seçimim de dahil olmak üzere hayatımın bir çok alanında beni derinden yaralayan olaylar. işte ben o günden beridir iyi değilim.