disco elysium

• bu oyun hakkında kötü bir şey söyleyen olursa onu hayatınızdan tamamen uzaklaştırın. aramalarına yanıt vermeyin. mesajlarını okumadan silin.
  
  her şeyden önce; yaşı ilerlemiş, alkolik bir dedektifi canlandırıyorsunuz. iddialı bir gülümsemeyle genç kadınları elde edebileceği yanılgısına düşebilen, disko kralı olduğuna yönelik hezeyanlara kapılabilen bir ana karakter mevcut.
  
  oyunun verdiği his, iddialı bir pornodan ziyade şahin k. yapımı izlemeye benziyor. sadece işaret parmağınızı oynatarak düşmanları kolaylıkla bertaraf ettiğimiz bir oyun değil bu. asılı kalan kravata uzanınca kalbiniz sıkışabiliyor veya kötü imal edilmiş bir sandalye belinizi ağrıtabiliyor. dahası, sohbet esnasında kafanız durabiliyor ve çok önemli bir ipucu vermek üzere olan muhatabınıza "siyahlar bu sıralar nasıl müzikler dinliyor? anlat bakalım." demek zorunda kalabiliyorsunuz. bir oyun bu kadar gerçek üstü olurken aynı zamanda gerçekliği nasıl bu kadar avuçlayabilir? aklım almıyor!
  
  ve oyunun en beğendiğim yerine geliyorum: ciddi ve ağır konulardan sıkıldığınız tüm anlarda goygoy yapma gibi bir imkanınız var. diyalog ağacında, en az bir adet "işi sulandırma" veya "boş yapma"seçeneği size mutlaka sunuluyor.
  
  ayrıca, diğer rol yapma oyunlarının aksine oynattığınız karakterin güçlü, çevik veya zeki olmasını istemiyorsunuz. zira, birbirinden güzel başarısızlık sahneleri mevcut.
  
  kulağımıza fısıldanan en tatlı başarısızlık hikayesi olabilir bu. "yapma yahu, çok üzüldüm." derken gülümsememizi gizlemek zorunda da değiliz üstelik.
  
  daha ne istenebilir ki?