alavara

• alavara
  
  nereydi gittiğim o
  nereydi geldigim o
  adlardan anılar
  anılardan adalar
  sonlardan sanrılar
  izini surerken bir yaban eseginin
  engebeler ene gebeler asagı
  yuzerek bir lohusa serbetini gectim
  gumrukte cozuldu bohcaların muhurlu dugumleri
  atlar dallar sökün etti çeyiz sandığından
  dul karımın gelinliği
  biraz solmuş ama o kadercik olsun
  güneş vuruyor nassıolusaossun kalesinden
  tutmuş yine korsan damarı
  papazkaçtı saçlarımı sakallarımı kavuruyor
  mersinlerin golgesine attım kendimi
  çifte kağıt bir cıgara pofurdetiyor ruzgar
  çocuktan kalma bir uyku uyukluyor koynumda
  tüy ayaklarım havai bir ceylana emanet
  adıma düzülmüş bir koşmayı koşuyorum nefes nefese
  uyandım alnımda mersin dalından bir çiçek
  öğüreceğim ama dudaklarım bir cazıyla öpüşmüşçesine
  hep yara kan pıhtıları kabuk bağlamış yer yer
  cerrah oldum koptu gül goncaları dikenler
  yeniden turkçe konuşmanın yaşasın hızıyla
  fırlayıp ayağa keklikli bir düzova buldum karşımda
  ikitazı dört dönüyor dolayımda güle oynaya
  ilerdeki çam koruya yediyorlar beni mahsus haa
  bir kuytuda kazanlar arasında naylon bir barakadan
  anasıyla kızı çıktı şamataya gülnihal ki onaltısında
  saçının topuzuna yanar-döner bir fırıldak takmış
  kadimden bağlarla kaplı dereden tepelerden söz ettik
  sundukları çayın güneşini avcumun içine kondurup
  yürüdük anasının o masmavi kuzusu koya doğru
  bütün cesetler gibi anadandoğma bir gözyaşı
  şıp diye düştüm o iysaatlerdeolsun sulara
  nefes almağa başım çıkardıkta görmez miyim ölümü
  gökovanın karşı balan tepelerine oturtulmuş kuleyi
  dantenin cehenneminden alıntı o ören termik santralını
  ödüm ayıptır boncukladığım bokuma karıştı
  geçen yıl kük olmuş coğrafyada can vere vere
  kendimi 9 eyluldeki hasta döşeğime zor attım
  nereydi gittiğimiz o
  nereydi geldiğimiz o
  neydi adı o yerin şimdi aklıma geldi
  alavara alavara