geceye bir şiir bırak

• bir elişi tanrısı için ağıt
  
  peki nasıl oldu da hatırladı denizde boğulduğunu
  nasıl oldu da peki anlatamıyorum biliyorsun
  
  öyle ölüme düşkündü ki biyoloji sıfır
  bir şarkı yiyor şimdi şapkalarını orospular eksiliyor
  
  ama yok ne olur ağlama böyle ama yok
  şunun şurasında tramvaysız, çocuk olmak turunç olmak
  
  kantocu peruz sahiden yaşadı mı patron?
  (bkz: ece ayhan)
• ne hasta bekler sabahı,
  ne taze ölüyü mezar.
  ne de şeytan, bir günahı,
  seni beklediğim kadar.
  .
  .
  .
  geçti istemem gelmeni,
  yokluğunda buldum seni;
  bırak vehmimde gölgeni
  gelme, artık neye yarar?
  
  necip fazıl kısakürek
• “ölürsem senin bildiğin bir suya at beni,
  dolaşayım bütün denizlerini yüreğinin,
  kaplayan sessizlik olsun aşkımın dikenlerini.
  
  çünkü denizin ve aşkın dalgaları
  gözlerinin ölümsüz külüne çıkar,
  senin göğsüne kıvrılır, tavşanlara kıvrılır,
  yaşama kanı aydınlığa çıkar.
  
  çıkar toprağımdan ülkemi,
  uçayım çiftliklerine yüzünün,
  gümüş ormanlarına gökyüzünün.”
  
  ülkü tamer / deniz ve aşkın dalgaları.
• hay!
  ben sizin ruhunuza çiçek aşısı yapayım da
  çiçekler açsın ruhunuz
  hadi alkışlayın
  biliyorum hala biraz safım(bkz: didem madak)
• başka biri olacaksın istemesen de
  tenine başka bir ten dokunduğunda
  gövden buluştuğunda başka bir gövdeyle
  başka bir nefesle karıştığında nefesin
  
  başka biri olacaksın istemesen de
  gece uykunda ya da gün ortasında
  irkileceksin apansız bir duyguyla
  bir uçurum kıyısında sendelemiş gibi
  
  başka biri olacaksın istemesen de
  bakışlarımın izini taşıyan giysilerin
  tüketecek ömürlerini birer birer
  değişecek yeri bir dolabın,pencerede bir çiçeğin
  
  başka biri olacaksın istemesen de
  dudaklarında benden sonraki bir çizgi
  tanımadığım bir ton gülüşünde
  ve artık beni unutmaya başlayan gözlerin
  
  sonra,sonra başka birisin...
• evvela dişlerimiz döküldü
  sonra saçlarımız
  arkasından birer birer arkadaşlarımız
  şu canım dünyanın orta yerinde
  yalnız başına yapayalnız
  kırılmış kolumuz, kanadımız
  tatlı canımızdan usanmışız
  
  bir şüphedir sarmış yüreğimizi
  ya kendini aldatıyor demişiz ya bizi
  bir şüphedir demir atmış ciğerimize
  pamuk ipliği ile bağlamışlar bizi
  düğüm üstüne düğüm şöyle dursun
  bir çalım bir kurum hepimizde
  nereden inceyse oradan kopsun
  
  bu canım dünyanın orta yerinde
  hayvanlar kadar bağlanamamışız birbirimize
  yalan mı? gözünü sevdiğim karıncalar
  işte: hamsiler sürü sürü
  arılar bölük bölük geçer
  leylekler tabur tabur
  
  ya bizler? eşref-i mahlukat! ..
  boğazımıza kadar kendi murdar karanlığımıza gömülmüşüz
  
  bizler bölük bölük, bizler tabur tabur
  bizler sürü sepet
  yalnız birbirimizi öldürmüşüz.
  
  bedri rahmi eyüboğlu
• adının üstüne
  anılar koyma
  sen mezar değilsin
  
  anılar
  adının ardından gelsin.
  sen duvar değilsin.
• mona rosa
  
  mona rosa. siyah güller, ak güller.
  geyve'nin gülleri ve beyaz yatak.
  kanadı kırık kuş merhamet ister.
  ah senin yüzünden kana batacak.
  mona rosa. siyah güller, ak güller.
  
  ulur aya karşı kirli çakallar,
  ürkek ürkek bakar tavşanlar dağa.
  mona rosa bugün bende bir hal var.
  yağmur iri iri düşer toprağa,
  ulur aya karşı kirli çakallar.
  
  açma pencereni perdeleri çek,
  mona rosa seni görmemeliyim.
  bir bakışın ölmem için yetecek.
  anla mona rosa ben bir deliyim.
  açma pencereni perdeleri çek.
  
  zeytin ağaçları, söğüt gölgesi,
  bende çıkar güneş aydınlığına.
  bir nişan yüzüğü bir kapı sesi.
  seni hatırlatır her zaman bana.
  zeytin ağaçları, söğüt gölgesi.
  
  zambaklar en ıssız yerlerde açar
  ve vardır her vahşi çiçekte gurur.
  bir mumun ardında bekleyen rüzgar,
  ışıksız ruhumu sallar da durur.
  zambaklar en ıssız yerlerde açar.
  
  ellerin, ellerin ve parmakların
  bir nar çiçeğini eziyor gibi.
  ellerinden belli olur bir kadın,
  denizin dibinde geziyor gibi.
  ellerin, ellerin ve parmakların.
  
  zaman ne de çabuk geçiyor mona.
  saat onikidir söndü lambalar
  uyu da turnalar girsin rüyana,
  bakma tuhaf tuhaf göğe bu kadar.
  zaman ne de çabuk geçiyor mona.
  
  akşamları gelir incir kuşları,
  konarlar bahçemin incirlerine.
  kiminin rengi ak kiminin sarı.
  ah beni vursalar bir kuş yerine.
  akşamları gelir incir kuşları.
  
  ki ben mona rosa bulurum seni
  incir kuşlarının bakışlarında.
  hayatla doldurur bu boş yelkeni.
  o masum bakışların su kenarında.
  ki ben mona rosa bulurum seni.
  
  kırgın kırgın bakma yüzüme rosa.
  henüz dinlemedin benden türküler.
  benim aşkım uymaz öyle her saza.
  en güzel şarkıyı bir kurşun söyler.
  kırgın kırgın bakma yüzüme rosa.
  
  artık inan bana muhacir kızı,
  dinle ve kabul et itirafımı.
  bir soğuk, bir mavi, bir garip sızı
  alev alev sardı her tarafımı.
  artık inan bana muhacir kızı.
  
  yağmurdan sonra büyürmüş başak,
  meyvalar sabırla olgunlaşırmış.
  bir gün gözlerimin ta içine bak
  anlarsın ölüler niçin yaşarmış.
  yağmurdan sonra büyürmüş başak.
  
  altın bilezikler o kokulu ten
  cevap versin bu kuş tüyüne.
  bir tüy ki can verir gülümsesen,
  bir tüy ki kapalı geceye güne.
  altın bilezikler o kokulu ten.
  
  mona rosa. siyah güller, ak güller.
  geyve'nin gülleri ve beyaz yatak.
  kanadı kırık kuş merhamet ister,
  ah senin yüzünden kana batacak.
  mona rosa. siyah güller, ak güller.
  
  sezai karakoç
• bir eylüldü başlayan içimde
  ağaçlar dökmüştü yapraklarını
  çimenler sararmıştı
  rengi solmuştu tüm çiçeklerin
  gökyüzünü kara bulutlar sarmıştı
  katar gidiyordu kuşlar uzaklara
  deli deli esiyordu rüzgar
  dağılmıştı yazdan kalan ne varsa
  yaşanmamış bir mevsim gibiydi bahar
  
  neydi o bir zamanlar
  sevmişliğim, sevilmişliğim
  o heyheyler, o delişmenlikler neydi
  ne bu kadere boyun eğmişliğim
  ne bu acıdan korlaşan yürek
  ne bu kurumuş nehir; gözyaşım
  önümdeki diz boyu karanlıklar da ne
  ne bu ardımdaki kül yığını; elli yaşım
  
  beni kötü yakaladın haziran
  gamlı, yıkık eylül sonuma
  bir ilk yaz tazeliği getirdin
  masmavi göğünle
  cana can katan güneşinle
  pırıl pırıl engin denizinle girdin içime
  çiçekler açtı dokunduğun
  çimler büyüdü yürüdüğün
  ve güller katmer oldu güldüğün yerde
  
  pırıl pırıl engin denizinle girdin içime
  çiçekler açtı dokunduğun
  çimler büyüdü yürüdüğün
  ve güller katmer oldu güldüğün yerde
  
  başımda senin kuşların kanat çırpıyor şimdi
  oldurduğun yemişlerin ağırlığından
  dallarım yere değiyor
  güneşi batmadan saçlarının
  bir dolunay doğuyor bakışlarından
  gün boyu senden bir meltem esiyor yanan alnıma
  uykusuz gecelerim seninle apaydınlık
  başım dönüyor, of başım dönüyor yaşamaktan
  ölebilirim artık
  
  ölme diyorsan; gitme kal öyleyse
  sarıl sımsıkı, tenim ol, beni bırakma
  baksana; parmak uçlarım ateş
  lavlar fışkırıyor göz bebeklerimden
  hadi gel, tut ellerimi, benimle yan
  benimle meydan oku her çaresizliğe
  benimle uyu, benimle uyan
  birlikte varalım on üçüncü aylara
  
  (bkz: ümit yaşar oğuzcan) (bkz: ben eylül sen haziran)
• ...böylece sessizlik yitişin adı olur..
  
  ilhan berk