geceye bir şiir bırak

• görmeden âsâr-ı nîsânın bahâr elden gider
  güller âhir râm olur ammâ hezâr elden gider
  
  | ziyâ paşa
  
  nisan ayının eserlerini, baharın güzelliklerini görmeden bahar elden gider. güller sonunda boyun eğerler; ama bülbül elden gitmiş olur.
• ay karanlık sular kesildi
  musluklar tıslıyor
  bir yerde bir kapı kapandı
  ben artık sen değilim
  (bkz: atila ilhan)
• inanıyorum söylediğini candan söylediğine,
  ama bugünkü karar yarın bozulur çok kez,
  kendi kendinize verdiğiniz sözü tutmak,
  en çabuk unuttuğumuz şeydir ne yapsak.
  madem ki bu dünya bile yok olacak bir gün,
  sevginin bitmesine insan neden üzülsün?
  aşk mı kaderi kovalar kader mi aşkı,
  daha kimseler çözemedi bu bilmeceyi.^*
• yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
  yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
  sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
  sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
  
  insan saatlerce bakabilir gökyüzüne
  denize saatlerce bakabilir, bir kuşa, bir çocuğa
  yaşamak yeryüzünde, onunla karışmaktır
  kopmaz kökler salmaktır oraya
  
  kucakladın mı sımsıkı kucaklayacaksın arkadaşını
  kavgaya tüm kaslarınla, gövdenle, tutkunla gireceksin
  ve uzandın mı bir kez sımsıcak kumlara
  bir kum tanesi gibi, bir yaprak gibi, bir taş gibi dinleneceksin
  
  insan bütün güzel müzikleri dinlemeli alabildiğine
  hem de tüm benliği seslerle, ezgilerle dolarcasına
  
  insan balıklama dalmalı içine hayatın
  bir kayadan zümrüt bir denize dalarcasına
  
  uzak ülkeler çekmeli seni, tanımadığın insanlar
  bütün kitapları okumak, bütün hayatları tanımak arzusuyla yanmalısın
  değişmemelisin hiç bir şeyle bir bardak su içmenin mutluluğunu
  fakat ne kadar sevinç varsa yaşamak özlemiyle dolmalısın
  
  ve kederi de yaşamalısın, namusluca, bütün benliğinle
  çünkü acılar da, sevinçler gibi olgunlaştırır insanı
  kanın karışmalı hayatın büyük dolaşımına
  dolaşmalı damarlarında hayatın sonsuz taze kanı
  
  yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
  yaşadın mı büyük yaşayacaksın, ırmaklara,göğe,bütün evrene karışırcasına
  çünkü ömür dediğimiz şey, hayata sunulmuş bir armağandır
  ve hayat, sunulmuş bir armağandır insana.
  
  (bkz: ataol behramoğlu)
  
  editpiaf: üç beş imla.
• dokunsan donacağım
  içimde intihar korkusu var
  bir gülsen ağlayacağım
  bir gülsen kendimi bulacağım
• dörtnala gelip uzak asya'dan
  akdeniz'e bir kısrak başı gibi uzanan
  bu memleket, bizim.
  bilekler kan içinde, dişler kenetli, ayaklar çıplak
  ve ipek bir halıya benziyen toprak,
  bu cehennem, bu cennet bizim.
  kapansın el kapıları, bir daha açılmasın,
  yok edin insanın insana kulluğunu,
  bu dâvet bizim.
  yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür
  ve bir orman gibi kardeşçesine,
  bu hasret bizim...
• ../
  
  bir orhan gencebay şarkısı gibi hayat
  
  her söz bir dil yarası
  her şey kaderin bir oyunu
  herkes doğduğuna bin pişman.
• öldü sanmayın
  bir kış gününde
  baharla döneceğim
  
  ne hayallerle
  bekledim seni
  cehennem kapısında
  
  (bkz: haiku)
  (bkz: yüksel kocadoru)
  (bkz: sensizlik sarayı)
• sarhoş oldum da
  seni hatırladım yine;
  sol elim,
  acemi elim,
  zavallı elim!
  
  orhan veli kanık
• bir süre sonra bir eli tutmakla bir ruhu
  zincirlemek arasindaki ince farki ögrenirsin,
  ve aşkın yaşlanmak, birlikte olmanın da güvende
  olmak anlamina gelmediğini de öğrenirsin,
  ve öpücüklerin sözleşme ve hediyelerin de vaat
  olmadığını öğrenmeye başlarsın,
  ve yenilgileri başın dik ve gözlerin açık karşılamaya
  baslarsın, bir çocuğun üzüntüsü ile degil,
  bir yetişkinin zerafeti ile,
  ve herşeyi bugünü düsünerek yapmayı da öğrenirsin
  çünkü yarınla ilgili herşey belirsizdir.
  bir süre sonra güneş ışığının yakici olduğunu öğrenirsin.
  eğer fazla maruz kalırsan.
  bu yüzden, baska birisinin sana çiçek getirmesini
  beklemeden kendi bahçeni yarat ve kendi ruhunu kendin süsle.
  ve göreceksin ki dayanıklısın…
  ve kuvvetlisin,
  ve değerlisin.
  
  veronica a.shoffstall