hamilelik

• kadınların iki evresi olduguna beni inandırmıştır. hamilelik öncesi, vurdumduymaz olan kadın anne olduktan sonra çok ama çok duygulu bir kadına dönüşebilir.
  çok güzel bi duygu olması lazım diye düşünüyorum ve bu yaşamda erkeklerin hiç anlayamayacağı, hiç tadamayacağı bi duygu.
• 4.hafta 5.gün ile daha çiçeği burnunda bir hamileyim. 3 ay olmadan kimseye söyleme nazar değer falan dediler ama valla ben dayanamadım çift çizgiyi gördüğüm an herkeslere söyledim. haftasonu doktor randevusunda bakılan beta hcg ilede kesinleşmiş oldu. şimdilik mide bulantım falan yok. sadece garip regli sancısı gibi bir ağrım var ara ara vuran. bazen akşamları uyutmayan. çok mutluyum. çok istedik. şimdiyse deli gibi korkuyorum ona bişey olur diye. daha 5. haftada 1 susam büyüklüğünde olacakmış. beynim yandı kötü bişey olmadan ilk üç açı geçiririz umarım. he birde daha ilk aydan 6 aylık gebe karnım var ki evlere şenlik. gaz o olur normal dedi doktor bakalım gelişmeleri bildireceğim. her ay azıcık yazsam ileride karnımdakine de anı kalır.
• görüntüsüne çirkin diyenlerin yaşamamasını dilediğim olay. (bkz: sen hamile kalma ulan ayı)
• yazılanların bir çoğunu okudum.
  benimle aynı duyguyu paylaşan var mı bilmiyorum ama geneli hamile kaldığı için çok mutlu.
  bense ne yapacağımı bilemez halde dolanıyorum.
  eşim de ben de çocuk yapmaya çok hevesli değiliz. ben kendimi daha hazır hissediyordum ona göre. 3 haftalık hamile olduğumu öğrendim.
  mutlu muyum ? hayır.
  bundan sonra hayatım boka saracakmış gibi hissediyorum. hayatım kararacakmış gibi.
  ama o minik şeyin içimde tutunmuş olduğunu düşünmek ayrı güzel hissettiriyor. kalbi oluşacak, beyni, elleri. yavaş yavaş.
  acaba kız mı? erkek mi?
  bana mı. benzeyecek, eşime mi?
  bir yandan da bunları düşünüp heyecanlanıyorum.
  diğer yandan aldırsam mı? diyorum.
  
  öfff sözlük... neden ben diğer kadınlar gibi hissedemiyorum???
  
  annelerden destek bekliyorum. rahatlamaya ihtiyacım var.
  
  6 aylık bebek annesinden gelen düzeltme: uzunca bir süre geçti bu entryi yazmamın ğzerinden. ama merak eden varsa bilsin istedim. bebeğimi doğurmaya karar verdim. ve hamileliğin 4. ayında cinsiyetinin kız olduğunu öğrendim. o an dünyam değişti ve onu kucağıma almayı öyle istedim ki... bir gün çocuğum olacaksa hep kız olsun istemiştim. ekim ayında doğdu. lohusa bunalımına girerim diye düşünmüştüm hep. ama bambaşka bir şeye dönüştüm. içi titreyen, sevgi dolu bir anne oldum. ve kızım bana benziyor :)... yani sizin de kafanızda belirsiz bir hamilelik varsa burda bir örnek olarak durmak istedim. anne olmak bir harika.
• çoğu kişinin "hazır mıyım?" acaba diye kendine sorduğu soru. bilmediğin şeye tam anlamıyla hazır olman imkansızdır. hamilelik hazırlanılabilinecek bir süreç değildir bence karar vermeyi beklersen akıllı insan işi olmayabilir. çocuk sahibi olma ihtiyacı çok daha temel duygusal bağlar ve onların devam ihtiyacı ile ilişkilidir. derin bir aktarımdır. yeniden kendini doğurmaktır aslında. bu olayın somut unsurlarını düşününce, uykusuzluk, emzirme, çocuk bakımı vs gibi duygudan arındırıp sadece o anların hareket kısmını düşününce anlamsız ve saçma gelir. bu renksiz, kokusuz, hiçbir şey hissetmeden bir anı hatırlamaya benzer anlamsızdır. oysa her anı kokular, renkler, hisler sizden parçalar barındırır. çocuk ile yaşanan her an da öyledir. bu nedenle önceden renksiz yarattığınız anılar size çekici gelmez, böyle renksiz anıları da kimse istemez sadece kaygı yaratır. hamile olduğunuz andan itibaren deneyim gerçektir ve tasarımınızdan çok farklıdır.
• işin yüzde 50si de baba olacak tarafa aittir.
  gelip entryler arasından faydalı bilgiler tırtıklıyorum. diğer annelerin tecrübelerini okuyorum. bilgilenmek iyidir iyi.
• duygusal geçen bir dönem aynı zamanda. eşim altı aylık hamile. dün oturduk kaybolan papağanlara ağlarken bulduk kendimizi. papağanımız yok. sadece sosyal medyada bir papağan kayıp ilanı fotoğrafı görmüş. onun üzerinden gelişti her şey. ana haber bülteni izleyemiyoruz. film seçerken defalarca okuyorum. duygusal bir sahne olup da ağlamasın diye. az kaldı. güzel de bir dönem. ruh hali mütemadiyen değişen bir insan var yanınızda. sürekli değişiyor. o ruh haline adapte olmaya çalışıyorsunuz. aha tekme attı ile de perçinlenen bir mutluluk.
• güne hayatımda yaşadığım en güzel hislerden biri ile başlamamı sağladı. evet ben de ilk hareketleri hissettim. o neydi öyle? ne kadar güzel ve değişik bir hismiş. sabahtan beri her şeye gülme nedenimsin bebek, teşekkür ederim. bundan sonra arada yap öyle.
• bu süreçte olan ve bir bebeğe ruhen daha hazır olmak isteyenler için tavsiye: gözde erdoğan'ın istila edilen çocuklar isimli kitabı. zevkle okunacak ve özeleştiriye neden olacak bir kitap.
• 10+2 den bildiriyorum. valla gençler bu fetüs'e ( 10. hafta itibarı ile fetüs artık embriyo değil) sahip olabilmek için afedersiniz kaba taraflarımı epey bi yırttım ben. yalan yok adamın aklında babalığın b si yokken binbir gece bitmeyen taaruzlarla razı ettim. e tamam ne güzel hamile de kaldım amma, kimsecikler bana gebelik depresyonundan bahsetmemişti ki kendisi ile ilgili düşüncelerimi (bkz: hamilelik depresyonu) konu başlığı altında fazlası ile belirttim. buna bide bulantılar eklendi mi sana oo mide burkulmaları, uykusuzluk, aşırı koku alma hassasiyeti, göğüs ağrıları, sürekli ağlama, su kuşu olan biri olarak beyaz sabun kokusundan bile tiksinme derken, kamyon çarpmışa döndüm. fiziksel zorluklar, psikolojik sıkıntılar falan filan hepsi geçicek yokuş yukarı çıktın bundan sonrası yokuş aşağı 12. haftadan sonra rahatsın diyen doktoruma, aile efradıma, arkadaşlarıma 2 hafta daha süre verdim sonrası ıslak odun.
  ya bide henüz yüzünü göremediğin hiç bir annelik yapmadığın halde karnına düşer düşmez aman bi analık duygusu kabaranlar var en çok onlara sinir oluyorum sanırsın 40 yıldır ana cefa çekmiş bi dur be kadın bi doğsun bi anne desin bi annelik yap.
  evet agresyon kısmı da henüz geçmedi.
  sevgiler günlük aman sözlük.