• ne sendeyim artık ne de kendimde
    araftır bu.
    aklım yaşa diyor kalbim ise durma öl.
    taraftır bu.
    (mehmet ercan)
  • zamanı tek kelimelik bir cümle durdurabilirmiş meğer bazen “bitti!”
    yokluğa karıştım, hiç olmadım sanki, yüz milyon parçaya bölündü sanki her bir parçam,
    toplayıp hücrelerimi bir araya getirsem yeniden bir ben etmezdim...
  • “sonra çıkıyorsun dışarı, bakıyorsun güneş hala tepede. bir cigara yakıyorsun ve yıllardır kurduğun cümleyi bilmem kaçıncı kez kuruyorsun: napalım, kısmet değilmiş...”

    sabahattin ali
  • aç bir köpeğe verilen kemik yardımseverlik değildir. yardımseverlik, siz de köpek kadar açken onunla paylaşılan bir lokmadır.

    jack london - yol
  • “evet... istiyorum ki... hatırladığım kadarıyla eskiden şeyde yaşıyordunuz...”
    “yaşıyordum, krestyan ivanoviç, yaşıyordum eskiden, evet. nasıl yaşamazdım!”

    dostoyevski - öteki
  • "aslında, eğer bir şeyi yapabileceğini düşünürsen, bu mümkün olmasa bile yapabildiğini görürsün.
    eğer yapamayacağını düşünürsen, o zaman çoğunlukla yapamazsın, çünkü yapmayı denemezsin bile."

    - olasılıksız, adam fawer
  • bu benzerlik maskesinin altında gerçek beni tanıyan, hatta maske taktığımı anlayan olmadı, çünkü şu dünyada maskeli varlıkların olduğunu bilen yoktu.
    yanı başımda bir başkasının, nihayetinde ben olan bir başkasının durduğu kimsenin aklından ucundan bile geçmedi. beni hep kendimle bir sandılar..
  • bu cümleler dostoyevski'nin kumarbaz'ından:

    "bir sinek üzerinde bile olsa, insan vahşice, sınırsız bir üstünlük duygusuna kapılabilir. zorbalık insanın yaradılışında vardır, acı vermekten zevk alır."

    "insan en iyi dostunu güç bir durumda görmekten gerçekten de hoşlanır; dostlukların büyük bölümü böyle bir eziklik üzerine kuruludur."
  • kasabın kafasında dönen bu hesaplar, bir kadının en etkili süsünün bilinmezlik olduğunu ispatlıyordu. efrasiyab'ın hikayeleri
  • tekamül bir tür kendini öldürme girişimidir. kişi kendisine ait olmayan-ama hep kendisi sanarak yaşadığı- sahte bilinci öldürmelidir.
    bu, bir tür bir öte dünyaya gitme deneyimidir.
    asıl, kendine ulaşmak bu yüzden korkutucu hatta dehşet vericidir.
    tam da bu yüzden -kişi ne kadar üzücüdür ki- sahte bilinci yerine öz-bilincini yok eder.
    benzersizliğe ulaşmak, aynı zamanda yalnızlık vadisinden geçme deneyimini de kapsar.
    kendi ateşini yakabilmek için insan kendi cehenneminden geçmek zorundadır.
    cem mumcu
hesabın var mı? giriş yap